IJzersterke toevoeging aan de Hongerspelen collectie!

Recent las ik De Hongerspelen. Ik wilde me als voorbereiding op Dageraad boven de boete weer onderdompelen in de wereld van Panem. Dat bracht mooie herinneringen boven en maar hielp mij ook weer bij het beter begrijpen van dit boek.
Waar Haymitch in De Hongerspelen de mentor van Katniss en Peeta is, is hij in Dageraad boven de boete de hoofdpersoon waar het verhaal om draait.

Alle bekende elementen zijn weer terug te vinden. Uiteraard de dag van de boete, de voorbereiding op de Spelen en de Spelen zelf. Ook deze arena blinkt weer uit in de wrede “grappen” van de spelmakers. De gevechten zijn meeslepend en bloederig.
En als je de eerdere boeken hebt gelezen, dan weet je uiteraard al wie de winnaar wordt. Maar dat doet niets af aan het verhaal. Integendeel zelfs! Dit is een waanzinnig goed boek waar alles in zit. Het helpt je tegelijkertijd ook begrijpen waarom Haymitch doet zoals hij doet en waarom hij zo is geworden. Begrijpelijk.

Wat Suzanne Collins knap heeft gedaan is dat kleine gebeurtenissen, namen en liedjes uit de eerdere boeken verweven zijn in dit verhaal. Het komt zo allemaal mooi samen en maakt dit verhaal alleen maar sterker.

Was ik met De ballade van slangen en zangvogels nog enigszins teleurgesteld en vond ik het een onnodige toevoeging op de trilogie, dan is dat met Dageraad boven de boete volledig anders. Dit is ijzersterk!

Ik ben nooit zo scheutig met 5 sterren waarderingen, maar dit is er weer één!