Lezersrecensie
Heerlijke thriller!
Ik hou van de boeken van Riley Sager! Ze kennen wel iets van een zelfde soort setting en uitgangspunt, maar toch zijn ze verschillend.
In Mijn laatste leugen is dat niet anders.
Een zomervakantiekamp, diep verborgen in de bossen waar zich een duister verleden herbergt. Ongeveer 15 jaar geleden verdwenen drie meisjes uit hetzelfde huisje, het vierde meisje Emma overleefde. Niemand weet wat er toen is gebeurd. Nu keert Emma terug en is ze vastbesloten de waarheid te achterhalen…
Je leest stukken uit zowel het heden als het verleden. In beide verhaallijnen spelen waarheid en leugen een grote rol, vaak verpakt in een spel, twee leugens en één waarheid… Niet alles wordt daarmee verteld en dat maakt dit verhaal zo goed. Klopt het nu wat gezegd wordt? Worden er dingen weggelaten? Je hebt als lezer geen idee hoe het nu precies in elkaar zit. Niemand lijkt te vertrouwen en iedereen lijkt wel een geheim te hebben. Dit zorgt voor een wat duistere sfeer die je in je greep houdt.
Hoewel het eerste deel van het boek wat traag op gang komt - ook iets dat wel vaker voorkomt in de boeken van Sager - blijf je wel geboeid. De trage opbouw wordt in het tweede deel meer dan goed gemaakt. Er zijn plotwendingen genoeg en de spanning neemt meer en meer toe.
Ik heb weer genoten van een heerlijke thriller!
In Mijn laatste leugen is dat niet anders.
Een zomervakantiekamp, diep verborgen in de bossen waar zich een duister verleden herbergt. Ongeveer 15 jaar geleden verdwenen drie meisjes uit hetzelfde huisje, het vierde meisje Emma overleefde. Niemand weet wat er toen is gebeurd. Nu keert Emma terug en is ze vastbesloten de waarheid te achterhalen…
Je leest stukken uit zowel het heden als het verleden. In beide verhaallijnen spelen waarheid en leugen een grote rol, vaak verpakt in een spel, twee leugens en één waarheid… Niet alles wordt daarmee verteld en dat maakt dit verhaal zo goed. Klopt het nu wat gezegd wordt? Worden er dingen weggelaten? Je hebt als lezer geen idee hoe het nu precies in elkaar zit. Niemand lijkt te vertrouwen en iedereen lijkt wel een geheim te hebben. Dit zorgt voor een wat duistere sfeer die je in je greep houdt.
Hoewel het eerste deel van het boek wat traag op gang komt - ook iets dat wel vaker voorkomt in de boeken van Sager - blijf je wel geboeid. De trage opbouw wordt in het tweede deel meer dan goed gemaakt. Er zijn plotwendingen genoeg en de spanning neemt meer en meer toe.
Ik heb weer genoten van een heerlijke thriller!
1
Reageer op deze recensie