Lezersrecensie
Broad as a brand
Chris Broad is een Engelse vlogger met een eigen YouTube channel ‘Abroad in Japan’ (leuke woordspeling met zijn naam). Een kanaal met meer dan 2.7 miljoen abonnees en 400 miljoen views❗️
Hij heeft ook een boek geschreven met dezelfde titel ‘Abroad in Japan’, a number one bestseller staat op de voorkant.
Japan staat hoog op mijn Bucket list. Dus alle reden om dit boek te lezen.
Broad vertrekt als 17-jarige naar Japan om daar te gaan werken als een Assistent Language Teacher. Als onderdeel van een Japans initiatief om door middel van native English speaking teachers het niveau van het Engels in het onderwijs in Japan dramatisch te verbeteren. Hij komt terecht in de onbekende stad Nakata. Aan de Noordwestkant van Japan.
In de mooie epiloog van het boek beschrijft Broad zichzelf als ‘angstig’. Dat had hij al als kind. Dus het was voor hem helemaal geen vanzelfsprekendheid om zomaar van de gebaande Engelse paden af te wijken, laat staan naar een land te gaan als Japan wat bekend staat als moeilijk toegankelijk voor buitenlanders. Dapper! Op kruispunten in het leven stelt hij zichzelf de vraag: If I walk away, will I live to regret this? Het lijkt zijn motto.
Broad is Engels en zo is ook zijn schrijfstijl met onderkoelde humor en die typisch Engelse afstandelijkheid waarmee situaties beschreven worden. Alsof hij er zelf geen onderdeel van uitmaakt. Maar meer een toeschouwer is. Die distantie helpt ook om met de nodige zelfspot situaties te beschrijven. Dat maakt het boek lichtvoetig en gemakkelijk leesbaar. En ook ronduit grappig.
Hij beschrijft zijn ontwikkeling naar de succesvolle vlogger die hij nu is. Van een 17 jarige die geen woord Japans spreekt, die 3 jaar werkt als Assistent Leraar, ook daar mee breekt, en eindigt als succesvol ondernemer die alle windstreken van Japan heeft gezien en in beeld gebracht. Hij is nu 10 jaar in Japan.
Abroad in Japan is geen groots boek. Wel een erg leuk boek. Naarmate ik verder in het boek kwam is mijn waardering voor het boek, maar ook voor de schrijver, overigens gegroeid. Eerst vond ik het voornamelijk grappig om te lezen hoe een Britse jongen worstelt met het zich veroveren van een plek in het gesloten lerarenkorps van een Japanse school, met soms onbegrijpelijke gewoontes. Bijvoorbeeld het gegeven dat Japanners niet geneigd zijn zich publiekelijk uit te spreken over wat zij echt vinden van elkaar of van hun baas. Maar als zij ‘s avonds na het werk in de kroeg 1 Sake drinken zijn ze ‘formeel’ dronken, daarmee formeel ontoerekeningsvatbaar en dat is de plaats waar men zich dus wél uitspreekt. Ook de Bonenka forgetting-the-year-party aan het einde van het jaar, waar het hele lerarenkorps dronken wordt en vertelt wat men echt van elkaar vindt is hilarisch. Een lollige openheid die op 1 januari ook, als sneeuw voor de zon, weer compleet verdwenen is.
Naarmate het boek vordert, en met name vanaf het punt dat Broad stopt als leraar en moet zoeken wat de toekomst hem gaat brengen, wordt het interessanter. De beschrijvingen van Japan worden rijker en gevarieerder. Dan zijn we echter wel reeds ver over de helft van het boek. Zo beschrijft hij de naweeën van de tsunami van 2011 en de kernramp in Fukushima. Dat zijn boeiende verhalen. Hilarisch is zijn beschrijving van de J-alert (zelfde als het NL alert in Nederland) als er een Noord Koreaanse raket wordt afgeschoten. Iets wat hij op video opneemt, on-line zet en hem spoorslags bekend maakt.
Broad maakt ook als persoon een hele ontwikkeling door. Van een onzekere jongeling naar een man met een eigen beeld van de toekomst. Een ontwikkeling die hij in de epiloog op een mooie manier beschrijft.
Als gezegd is dit een aardig boek. Geen hoogstaande literatuur, maar gewoon leuk om te lezen. Interessant. Informatief. Leuk. 3 sterren wat mij betreft.
Maar je kan het boek ook anders beschouwen. Neem dan Chris Broad als uitgangspunt. Deze self made man heeft van zichzelf een merk, een label, gemaakt. Een label met meerdere uitingsvormen. Zo is er dat YouTube kanaal met dezelfde titel als het boek. Hij is een veelgevraagd spreker. Hij maakt films. Hij staat op TedX. Zelfs zijn vrouw (en haar kat) maken onderdeel uit van zijn brand. En hij schrijft een boek. Maar het gaat niet om het boek alleen. Dat boek is slechts een uitingsvorm van de brand, van het merk Broad. En in die zin is het een heel interessant gegeven. Dan is dit boek slechts een onderdeel van een groter geheel. Een ‘toegang tot’. Misschien kijken we wel naar de toekomst van het boek. Als een onderdeel van een multimodaal samenhangend geheel. Broad as a Brand. En dit interessant toekomstperspectief is wat mij betreft 4 sterren waard!
Hij heeft ook een boek geschreven met dezelfde titel ‘Abroad in Japan’, a number one bestseller staat op de voorkant.
Japan staat hoog op mijn Bucket list. Dus alle reden om dit boek te lezen.
Broad vertrekt als 17-jarige naar Japan om daar te gaan werken als een Assistent Language Teacher. Als onderdeel van een Japans initiatief om door middel van native English speaking teachers het niveau van het Engels in het onderwijs in Japan dramatisch te verbeteren. Hij komt terecht in de onbekende stad Nakata. Aan de Noordwestkant van Japan.
In de mooie epiloog van het boek beschrijft Broad zichzelf als ‘angstig’. Dat had hij al als kind. Dus het was voor hem helemaal geen vanzelfsprekendheid om zomaar van de gebaande Engelse paden af te wijken, laat staan naar een land te gaan als Japan wat bekend staat als moeilijk toegankelijk voor buitenlanders. Dapper! Op kruispunten in het leven stelt hij zichzelf de vraag: If I walk away, will I live to regret this? Het lijkt zijn motto.
Broad is Engels en zo is ook zijn schrijfstijl met onderkoelde humor en die typisch Engelse afstandelijkheid waarmee situaties beschreven worden. Alsof hij er zelf geen onderdeel van uitmaakt. Maar meer een toeschouwer is. Die distantie helpt ook om met de nodige zelfspot situaties te beschrijven. Dat maakt het boek lichtvoetig en gemakkelijk leesbaar. En ook ronduit grappig.
Hij beschrijft zijn ontwikkeling naar de succesvolle vlogger die hij nu is. Van een 17 jarige die geen woord Japans spreekt, die 3 jaar werkt als Assistent Leraar, ook daar mee breekt, en eindigt als succesvol ondernemer die alle windstreken van Japan heeft gezien en in beeld gebracht. Hij is nu 10 jaar in Japan.
Abroad in Japan is geen groots boek. Wel een erg leuk boek. Naarmate ik verder in het boek kwam is mijn waardering voor het boek, maar ook voor de schrijver, overigens gegroeid. Eerst vond ik het voornamelijk grappig om te lezen hoe een Britse jongen worstelt met het zich veroveren van een plek in het gesloten lerarenkorps van een Japanse school, met soms onbegrijpelijke gewoontes. Bijvoorbeeld het gegeven dat Japanners niet geneigd zijn zich publiekelijk uit te spreken over wat zij echt vinden van elkaar of van hun baas. Maar als zij ‘s avonds na het werk in de kroeg 1 Sake drinken zijn ze ‘formeel’ dronken, daarmee formeel ontoerekeningsvatbaar en dat is de plaats waar men zich dus wél uitspreekt. Ook de Bonenka forgetting-the-year-party aan het einde van het jaar, waar het hele lerarenkorps dronken wordt en vertelt wat men echt van elkaar vindt is hilarisch. Een lollige openheid die op 1 januari ook, als sneeuw voor de zon, weer compleet verdwenen is.
Naarmate het boek vordert, en met name vanaf het punt dat Broad stopt als leraar en moet zoeken wat de toekomst hem gaat brengen, wordt het interessanter. De beschrijvingen van Japan worden rijker en gevarieerder. Dan zijn we echter wel reeds ver over de helft van het boek. Zo beschrijft hij de naweeën van de tsunami van 2011 en de kernramp in Fukushima. Dat zijn boeiende verhalen. Hilarisch is zijn beschrijving van de J-alert (zelfde als het NL alert in Nederland) als er een Noord Koreaanse raket wordt afgeschoten. Iets wat hij op video opneemt, on-line zet en hem spoorslags bekend maakt.
Broad maakt ook als persoon een hele ontwikkeling door. Van een onzekere jongeling naar een man met een eigen beeld van de toekomst. Een ontwikkeling die hij in de epiloog op een mooie manier beschrijft.
Als gezegd is dit een aardig boek. Geen hoogstaande literatuur, maar gewoon leuk om te lezen. Interessant. Informatief. Leuk. 3 sterren wat mij betreft.
Maar je kan het boek ook anders beschouwen. Neem dan Chris Broad als uitgangspunt. Deze self made man heeft van zichzelf een merk, een label, gemaakt. Een label met meerdere uitingsvormen. Zo is er dat YouTube kanaal met dezelfde titel als het boek. Hij is een veelgevraagd spreker. Hij maakt films. Hij staat op TedX. Zelfs zijn vrouw (en haar kat) maken onderdeel uit van zijn brand. En hij schrijft een boek. Maar het gaat niet om het boek alleen. Dat boek is slechts een uitingsvorm van de brand, van het merk Broad. En in die zin is het een heel interessant gegeven. Dan is dit boek slechts een onderdeel van een groter geheel. Een ‘toegang tot’. Misschien kijken we wel naar de toekomst van het boek. Als een onderdeel van een multimodaal samenhangend geheel. Broad as a Brand. En dit interessant toekomstperspectief is wat mij betreft 4 sterren waard!
2
Reageer op deze recensie
Meer recensies van EdwinCG
Gesponsord
Onder leiding van miljonair Anne helpt Jessie in 1918 bij de Franse wederopbouw door kinderbibliotheken op te zetten in omgebouwde ambulances. Totdat ze op een dag spoorloos verdwijnt.
'Uniek aan Wondermond is de keuze van Goemans om een verwende, kortzichtige, mannelijke tiener als hoofdpersonage te nemen in een verhaal dat zo duidelijk stoelt op vrouwenstemmen en verborgen vrouwenleed.'
'Vanhauwaert weet een unieke literaire ervaring te creëren. De inhoud en vorm zijn zo met elkaar versmeed dat ze niet los van elkaar gezien kunnen worden,' zegt de vakjury over het debuut.
Een hartverwarmend verhaal over vasthouden en loslaten te midden van de storm, en een vriendschap die zelfs de diepste wonden heelt. Van de auteur van Onder de magnolia.
