Omgedraaid perspectief

Claartje Kruijff. We leren haar kennen in de TV serie De Verwondering. Ze heeft een boek geschreven met als titel:’Een God die in mij Gelooft’. Dat is best een intrigerende titel. Bij toeval komen we ook bij één van haar boekpresentaties terecht.

Kruijff heeft van huis uit geen religieuze achtergrond en is relatief laat theologie gaan studeren en vervolgens predikant geworden. Ze heeft dit boek met name geschreven om niet-gelovigen voor het geloof te interesseren. Een beetje tot haar verbazing spreekt het toch met name gelovigen aan. Die moeten blijkbaar ook nog overtuigt worden.

De voorkant van het boek bestaat uit een foto van een omgekeerde berg. Het ziet er een beetje vreemd uit. Wellicht sluit het aan bij haar inleiding: “In dit boek wil ik de zaken omdraaien en beginnen aan de andere kant: ‘Ik ben gelovig en daarom raakt dit mij.’ … Graag maak ik in dit boek de stap van ‘ik ben niet gelovig, maar’ naar wat geloven wel kan zijn.”

Loesje heeft Kruiff haar levensmotto aangereikt: Zou God nog in ons geloven? Een mooi en actuele vraag als je de enorme door ons mensen veroorzaakte ellende op deze aarde aanschouwt. Dit boek klinkt als een antwoord: Een God die in mij gelooft.

De inleiding is een krachtige verklaring van de achtergrond van dit boek. Ze beschrijft een wereld waarin mensen zeggen dat ze niet gelovig zijn maar zichzelf soms wel als spiritueel zien. Zich verontschuldigen waar het over kerk en Godsdienst gaat. Maar wel denken dat er meer is tussen hemel en aarde. Tegelijkertijd weet iedereen wie God en/of Jezus is en is er Bijbel al jaren met stip het best verkochte boek ter wereld.

Kruijff schaamt zich niet. Is predikant geworden en wil vanuit ‘Ik ben gelovig en daarom raakt dit mij’ getuigen wat geloof zou kunnen betekenen voor ons. Dat doet ze vervolgens in een 7-tal hoofdstukken.

Het boek heeft een vlotte stijl. Leest gemakkelijk en biedt een cocktail van eigen geloofservaringen, gesprekken met anderen, en bijbel of andere gewijde teksten.

Kruijff pleit voor gemeenschappen en gemeenschapszin. Het in groepen organiseren en bespreken van thema’s. Als tegenwicht voor de verregaande individualisering van de samenleving met langs elkaar heen levende egoïsten. We leven niet los van elkaar betoogt ze, en we moeten als gemeenschap voor elkaar zorgen. Zowel materieel als geestelijk.

Geloof lijkt voor haar ook synoniem te zijn met open staan voor zaken die op je pad komen. Het loslaten van gewoonten en vaste routines en geïrriteerd raken als deze in de war gebracht worden door plotselinge ontmoetingen. Het scheppen van een gemeenschappelijke ruimte waarin (weer) (meer) tijd voor elkaar is. Kwalitatieve aandacht en oprechte interesse in elkaar.
Genade en overgave.

Ze beschrijft de wereld vanuit deze overtuigingen. Van binnenuit. Ze heeft daar voor gewaarschuwd in haar inleiding. Het zijn haar overtuigingen. Dat komt heel soms een beetje pedant over. Met name als ze zich lijkt af te zetten tegen die anderen die dit allemaal zo niet zien en maar langs elkaar heen leven. Haar taalgebruik verandert da. Zo maar een voorbeeld waar het gaat om de manier waarop niet gelovige mensen zeggen tolerant te zijn voor anderen: ‘… ik tolereer jou, nou poeh, poeh, gelukkig zeg. In dat woord zit al iets van macht..’.

Een boek met interessante thema’s. De inleiding is werkelijk prachtig en krachtig. Het lijkt een veelbelovende toon te zetten. Kruijff houdt deze kwaliteit echter niet in alle hoofdstukken vol. Hier en daar wordt er langdradig en lijkt zij haar mening te verpakken in een vraag (vind je ook niet dat…?), die daarmee wat suggestief wordt.

Nog een mooi citaat uit het boek ter afsluiting: ‘Als ik op een markt zou gaan staan in een grote stad en honderd mensen zou interviewen van verschillende leeftijden en achtergronden en ik zou vragen naar God, dan zou ik heel verschillende antwoorden krijgen, maar ik durf te zeggen dat bijna niemand zou zeggen: ‘God, wie of wat is dat?’ Mooi toch?