Een geweldig boek en een geweldige duologie!

Als je mijn recensie van De Zeven Sleutels – Het Pad van de Roverkoning hebt gelezen, dan weet je dat ik mega enthousiast was over het eerste deel in deze duologie. En gelukkig was Tom Rijpert al zover met het schrijven van het tweede en laatste boek in deze serie, dat ik niet al te lang hoefde te wachten om verder te gaan met lezen.
Wel moet ik bekennen dat ik een beetje huiverig toen ik boek 2 opensloeg, want wat als het tweede boek niet zo goed zou zijn als het eerste boek?! Maar dat waren zorgen om niets, want: WAUW! Tom Rijpert, you did it again! Voorbij De Val is fantastisch en De Zeven Sleutels is fantastisch! Als het nog niet duidelijk is: ga deze boeken lezen.

Voorbij De Val:
Kobold en zijn curieuze reisgezelschap hebben inmiddels twee van de zeven poorten overwonnen. Met nog vijf sleutels te vinden en vijf wachters te verslaan wordt het pad van de Roverkoning alleen maar gevaarlijker. Kan Moira ontsnappen aan de Poort van Wat Was? Hoelang houdt Ellie nog verborgen dat ze de rest heeft bedrogen? En zijn ze wel écht als enigen op zoek naar de schat van de Roverkoning?
Lees hoe het afloopt met Kobold, Ellie, Pjotr, Moira, Abdul, de Spinster en de vos in dit zinderende tweede deel van De Zeven Sleutels!

Wat maakt Voorbij De Val (en eigenlijk de hele De Zeven Sleutels duologie) nou zo goed?
Allereerst voelen deze boeken niet als een debuut serie. Tom Rijpert heeft een hele fijne, beeldende schrijfstijl die vlot leest. Je vliegt door het boek, maar het voelt nergens te gehaast. Ook heeft hij dit verhaal gewoon ontzettend goed in elkaar gezet. Gedurende de reis die onze zeven hoofdpersonages ondernemen, worden allerlei lijntjes uitgezet en die komen aan het eind van Voorbij De Val mooi bij elkaar. Je moet ook echt allebei de boeken op volgorde lezen, want deel 2 gaat verder waar deel 1 stopt.
Wat me verder opviel aan de schrijfstijl van Tom Rijpert is dat hij het element tijd, wat een belangrijke rol heeft, zo goed heeft verwerkt. Precies goed gedoseerd krijgt je als lezer terugblikken en vooruitblikken gepresenteerd die je nieuwsgierig maken naar de rest van het verhaal.
Daarnaast wordt de spanning verder opgebouwd. Zonder te verklappen wat er allemaal gebeurt, kan ik wel zeggen dat ik Voorbij de Val nog spannender vond dan Het Pad van de Roverkoning. Het reisgezelschap ondervindt nog meer de impact van de hele onderneming en als lezer raakte ik nog meer gehecht aan de hoofdpersonages.
En het zijn deze hoofdpersonages die voor mij De Zeven Sleutels zo fantastisch maken. Kobold, de oude Spinster, de blinde Vos, Moira, Pjotr, Abdul en Ellie; zij hebben elk zo’n eigen karakter en voelen levensecht aan. Het gevaar bij boeken die draaien om een grotere groep personages, is dat je als lezer je meer verbonden voelt met maar een of een paar personages. Dat was hier absoluut niet het geval. Alle zeven reizigers zijn boeiend en naarmate je verder leest onthullen ze ook steeds meer over zichzelf. Je gaat echt met ze meeleven.

Eindconclusie: Wat een geweldig boek en wat een geweldige duologie! Voor mij zijn de boeken van De Zeven Sleutels absolute aanraders! En ik kijk ontzettend uit naar het volgende boek van Tom Rijpert.