Open en eerlijke vertelling over leven na scheiding

In een mooie, open en emotionele vertelling schetst Henk van Straten (1980) met Berichten uit het tussenhuisje de jaren vlak na zijn scheiding. De auteur is bekend van onder andere zijn boeken Bidden en vallen en Wij zeggen hier niet halfbroer, is journalist en tevens bekend van zijn columns in tijdschriften als Happinez. 

Heel open vertelt Van Straten over zijn leven vanaf het moment dat hij een brief op tafel legde waarin hij zijn vertrek aankondigde. Vanaf dat moment komt van alles aan bod en dat maakt het boek vlot te lezen, afwisselend, maar zeker ook realistisch. De onzekerheid – heeft hij er wel goed aan gedaan om zijn vertrouwde leventje in de steek te laten en voor zichzelf te kiezen? Maar ook: wat betekent dat dan precies, ‘voor jezelf kiezen’ en ‘opnieuw beginnen’? Ook schrijft de auteur over het schuldgevoel dat hem wakker houdt en zelfs ziek maakt, want wat heeft hij zijn vrouw en kinderen aangedaan? Hij neemt zijn toevlucht in drank, drugs en vrouwen en komt erachter dat ook dat niet zaligmakend is en het verdriet niet wegneemt. Hij schuwt hierbij niet om eerlijk te zijn en kritisch naar zichzelf en zijn gedrag te kijken. Zo reflecteert hij ook op zijn aandeel in de scheiding, en het feit dat hij blijft vluchten om de pijn maar niet te hoeven voelen. Om zich op een gegeven moment te realiseren dat hij door deze pijn heen zal moeten, om weer gelukkig te worden.

Maar ook de dagelijkse beslommeringen uit zijn nieuwe leven komen aan bod: hij woont nu in een klein en vochtig tussenhuisje, letterlijk, want het huisje zit tussen andere huizen ingeklemd. Maar ook figuurlijk, een huis waar je tijdelijk verblijft tussen twee ‘levens’ en huizen in, op zoek naar een volgend, een nieuwe fase. Een huisje waar eigenlijk nauwelijks plek is voor hem en zijn zoontjes, die in het weekend komen logeren. Met buren die het al helemaal niet op prijs stellen dat er nu rennende kinderen boven hun hoofd te horen zijn. Met vreemde buurtbewoners. Een cafeetje. De goedkope bijeengezochte spullen die hij nu heeft, geheel blut. Het geeft een beeld van het dagelijks leven na de scheiding, met alle facetten die daarbij horen.

Tijdens zijn huwelijk schreef Van Straten al columns voor een tijdschrift, en ook hierin schreef hij al open over de actualiteit en zijn ex-vrouw. De reacties die hij af en toe krijgt zijn hatelijk en vol afkeer. Anderen probeerden hem juist een hart onder de riem te steken. Sommige van deze reacties (en zijn gevoelens hierbij) heeft de auteur ook opgenomen in deze bundel. Hij neemt ze mee in zijn reflectie. Is het wellicht slecht om zo open te zijn in columns of op social media? Schendt hij daarmee zijn ex-vrouw? Kan het kwetsend zijn?    

Niet zelden zorgt dit boek voor een glimlach op het gezicht van de lezer, soms vanwege de humor maar ook zeer zeker vanwege de emoties die met veel precisie doeltreffend worden beschreven. Duidelijk wordt dat de scheiding en vooral de tijd erna voor niemand makkelijk is, ook niet voor de verlatende partij (in dit geval de auteur). Het boek blijft echter luchtig, maar gaat tegelijkertijd zeker genoeg de diepte in, waardoor van oppervlakkigheid absoluut geen sprake is.  Een aanrader!