Verdrietige vertelling gebaseerd op waargebeurde feiten

Met De verdwijning van Sally Horner schreef T. Greenwood een gefictionaliseerd maar op waarheid gebaseerd verhaal over de verdwijningszaak van Sally Horner. Deze zaak hield Amerika in zijn greep in de jaren 40 van de vorige eeuw.  

Sally is elf jaar als ze iets steelt uit een winkel, hiertoe aangemoedigd door haar vriendinnen. Pedofiel en crimineel Frank La Salle doet zich voor als FBI-agent, neemt haar mee naar zijn huis en doet haar geloven dat hij haar ‘heeft gered’ van de politie. Ze mag zelfs mee op een reisje naar de kust, alwaar hij zal regelen dat alles goed komt en ze niet de gevangenis in zal gaan. Ze zwerven vervolgens van plek naar plek door meerdere Amerikaanse staten. Telkens als de politie hen op het spoor dreigt te komen verkassen ze weer, en wordt Sally gedwongen een nieuwe naam en identiteit aan te nemen inclusief een verzonnen verhaal over waarom ze opeens start op een nieuwe school en alleen met haar ‘vader’ woont. Geestelijk gebroken doet Sally alles wat hij haar opdraagt. Zo weet Frank iedereen om de tuin te leiden en twee jaar lang uit handen van de politie te blijven. Langzaam weet hij haar te isoleren van de buitenwereld en te doen geloven dat haar ouders haar haatten, niet missen, en dat hij het beste met haar voor heeft en de enige is die om haar geeft. Hij mishandelt en verkracht haar stelselmatig en weet alle ontsnappingspogingen van Sally te voorkomen.  

Het fictionaliseren van de vermissingzaak Sally Horner heeft Greenwood naar eigen zeggen gedaan om de karakters van de personages die Sally tijdens haar verdwijning zou hebben ontmoet meer diepgang te kunnen geven. Het is overigens niet zeker of de ‘echte Sally’ dit soort ontmoetingen ook heeft gehad en in welke mate. De introductie van mensen die het meisje onderweg heeft ontmoet is een juiste keuze geweest, want het maakt het verhaal nog indringender. Het laat de impact zien die het meisje en haar verhaal hadden op de personen die zij ontmoette tijdens de tweejarige verdwijning. Deze personages worden goed uitgewerkt en zorgen voor extra verdieping in dit verhaal. Hierdoor is het niet alleen een kwestie van ‘man ontvoert kind’ en de beschrijving van de relatie die ontstaat tussen dader en slachtoffer, maar worden ook andere thema’s aangestipt: schuld, het toeval, het lot, in hoeverre moet je iemand helpen als je daardoor jezelf en de ander mogelijk in gevaar brengt?    

Uiterst secuur zorgt de auteur voor een goede balans tussen feit en fictie; zou ze te veel vasthouden aan de reële gebeurtenissen dan had ze haar roman geen diepere lading mee kunnen geven. Slaat het echter door naar de andere kant, dan wordt het echte verhaal geen recht aan gedaan én was er de kans geweest dat dit boek een slap verzonnen misdaadroman was geworden.    

Wat het boek ook zo mooi maakt is dat de hoofdstukken afwisselend geschreven zijn vanuit verschillende personages: vaak vanuit Sally zelf, maar ook bijvoorbeeld vanuit haar zus en zwager, haar moeder, haar vriendin (die haar aanmoedigde te stelen en zichzelf de jaren daarna natuurlijk verschrikkelijk schuldig voelt) en vanuit personages die ze tijdens haar verdwijning onderweg ontmoet. De wanhoop, onmacht en het verdriet dat Sally voelt is ingetogen verwoord en laat ons de afschuwelijkheden zien van het feit dat pedofilie helaas van alle tijden is. Hoewel het boek geen misdaadroman is leeft de lezer intens mee met Sally en zal het gegeven dat dit verhaal gebaseerd is op ware feiten mede maken dat de lezer even bij moet komen nadat de laatste bladzijde is omgeslagen.