Vermakelijk verhaal over Amerikaans slaapdorpje

Vermakelijk verhaal over Amerikaans slaapdorpje Twintiger Lotte Kok (1996) debuteerde onlangs met de roman Skydancer. Het verhaal is geschreven vanuit het perspectief van Oscar, een jongvolwassene, woonachtig in een suf Amerikaans slaapdorpje genaamd Dingle. Hij is niet bepaald actief bezig met het opbouwen van zijn leven: het ontbreekt hem aan elke vorm van motivatie om een studie of fatsoenlijke baan te gaan zoeken, noch voert hij andere nuttige dingen uit. Hij hangt veel thuis rond, verveelt zijn ouders alsof hij nog een puber is, hangt wat rond in de snackbar van het dorp en heeft vooral over commentaar op. Daarbij gedraagt hij zich precies hetzelfde als zijn dorpsgenoten, een levenstijl die wordt versterkt door de ondraaglijke hitte die die zomer Dingle teistert.  

Dan komt er een meisje in het dorp wonen dat totaal niet past bij de gemiddelde Dingle-bewoner: de knappe, actieve, intelligente, maar vooral raadselachtige Agnes. Haar komst zet de bewoners opeens op scherp. Zij blijkt zowel een enorme aantrekkingskracht als afstotingskracht te hebben op bepaalde mensen, en zet de wereld van velen op z’n kop. Oscar belandt voor hij het weet in een zeer gecompliceerde situatie, waarbij hij vooral zichzelf tegenkomt. Het meisje Agnes blijkt daarnaast ook veel meer issues te hebben dan op het eerste gezicht lijkt. Op grappige wijze ontvouwt zich vervolgens een mooi verhaal.    

Het verhaal over Oscar (en Agnes) is zeer zeker vermakelijk, hoewel het helaas nergens echt bijzonder wordt. Het kabbelt zo’n beetje voort. Schrijfster Lotte Kok maakt overvloedig gebruik van ‘pubertaal’. Oscar praat zo, Agnes ook, en Oscars vrienden eveneens. Soms lijkt het echter alsof de auteur hiermee té graag wilde laten zien dat ze kan schrijven vanuit het perspectief van een twintigjarige. De vraag is echter of een twintigjarige daadwerkelijk nog steeds continu termen bezigt als ‘facking’, ‘cool’, ‘krijg tieten’ en verwijst naar zijn moeder (die alles voor hem doet) met ‘die kakkerlak’. Is dit niet meer taalgebruik dat bij pubers past? Door het veelvuldige gebruik van puberale termen en uitdrukkingen wordt de geloofwaardigheid niet vergroot en komt het soms zelfs geforceerd over.  

Humor is volop aanwezig in deze grappige roman. In bijna elke alinea staan grappige oneliners die het verhaal verder niet verstoren maar wel even tot gniffelen aanzetten: ‘Beneden wachtte mijn vader met een taart. “Zo, jongen”. Hij wilde me omhelzen of kussen ofzo, maar toen hij me rook bedacht hij zich op tijd.’ Naarmate het boek vordert wordt het verhaal emotioneler, serieuzer en daarmee nemen ook de grappen en het grove taalgebruik af. Dit lijkt parallel te lopen met Oscars levensloop; door alle gebeurtenissen met Agnes lijkt hij ook langzaam maar zeker volwassener te zijn geworden. Thema’s als opgroeien, vertrouwen, liefde en onzekerheid worden mooi verweven in het verhaal.  

Het boek zal door de schrijfstijl wellicht ook de young adult-lezer aanspreken, het boek doet  namelijk enigszins denken aan romans van schrijvers als Mark Haddon, John Green, en Annabel Pitcher. Schrijvers die ook schrijven vanuit het perspectief van een puber of jongvolwassene. Qua setting is daarnaast een invloed te bespeuren van auteurs als Jonathan Franzen, die ook romans schreven over bewoners van slaapstadjes in Amerika.  

Kortom: de lezer heeft met Skydancer een vermakelijk en goed geschreven boek in handen, waarbij het inleven in het brein van een jongvolwassene soms net wat doorgeslagen lijkt. Desalniettemin blijft het verhaal van Oscar en Agnes in slaperig Dingle boeiend en humoristisch.