Zoektocht naar de waarheid 

Noah Hawley, ook auteur van de populaire Netflix-serie Fargo, schreef een schitterend verhaal over twee bijzondere personen die de enige overlevenden zijn van een vliegtuigramp en daardoor een sterke verbintenis met elkaar voelen.

In Voor de Val geeft Hawley ons een ontroerend inkijkje in de gevoelens en gedachten van kunstenaar Scott, die samen met een klein jongetje een vliegtuigramp overleeft. Een klein privévliegtuigje van de familie Bateman stort al binnen 18 minuten na opstijgen in zee. Scott, hoewel ernstig gewond aan zijn schouder, redt de jongen en zwemt kilometerslang met hem naar de kust. De ouders en het zusje van dit jongetje zijn omgekomen bij de ramp en de familie was nogal rijk en beroemd. De rest van de passagiers en de leden van de crew zijn op hun beurt allemaal op een of andere manier met de familie verbonden. Het duurt dan ook niet lang voordat de eerste geruchten de wereld in komen: Scott of anderen zouden het vliegtuig gesaboteerd hebben, er is sprake van een complot enzovoort. Gezien het feit dat de kunstenaar nogal op zichzelf is en er een bijzondere levensvisie op na houdt, doet hij er ook weinig aan om de geruchten tegen te spreken. Wanneer hij vervolgens een plek opzoekt waar hij niet gevonden kan worden zodat hij wat er gebeurd is rustig kan verwerken, worden de verdenkingen alleen maar erger. Wat doet het met je, als iedereen je wantrouwt en niet gelooft? Hoe lang kun je zelf in jezelf blijven geloven als alles tegen zit?

Het boek leest heel gemakkelijk weg, dit komt door de afwisseling in perspectief. Overlevende Scott en het ventje JJ zijn de eigenlijke hoofdpersonen, maar al redelijk aan het begin van het verhaal wordt het vliegtuigongeluk beschreven, vervolgens de dodenlijst gepresenteerd, en vanaf dat moment staat in elk hoofdstuk het leven van één van de passagiers centraal. Zo worden de levens uiteengezet van alle passagiers die aan boord waren, komen we meer te weten over de onderlinge verhoudingen en ontdekken we zo ook de relatie van diegene met Scott, het ventje Bateman en zijn beruchte ouders. Hoe meer levensverhalen verteld zijn, hoe meer je als lezer een gevoel bekruipt dat niets is wat het lijkt. Noah Hawley is er knap in geslaagd de personages goed uit te diepen, waardoor je het gevoel hebt dat je de diverse karakters goed leert kennen. Sommigen wekken irritatie op, anderen juist vertedering of medelijden, en weer anderen zijn erg lachwekkend. Uiteindelijk blijkt dat iedereen met elkaar te maken heeft in deze mozaïekvertelling. De opbouw van het verhaal doet dan ook een beetje denken aan schitterende mozaïekfilms zoals Babel en 21 grams.

Wat iets sterker uit de verf had mogen komen is de beschrijving van de vriendschap tussen de twee overlevenden, dit blijft een beetje onderbelicht. Hawley laat wel zien dat het meer een soort toevalligheid is die ten grondslag ligt aan de vriendschap, omdat het natuurlijk nogal een bijzondere basis is voor een vriendschap als de enige overeenkomst die je deelt is dat je overlevende bent van een vliegramp. Maar hoe de twee verder met elkaar omgaan wordt niet heel duidelijk.

Spanning (Is er inderdaad sprake van een complot? Een menselijke fout? Of een technisch mankement?), een goed uitgewerkte verhaallijn met wisselende perspectieven, afwisselende flashbacks, prachtige karakteruitwerkingen, een vertederend klein jochie en een aandoenlijke, warrige, ietwat naïeve kunstenaar als hoofdpersoon zorgen er samen voor dat je dit boek met veel plezier leest. Het verrassende einde is ten slotte als een kers op de taart.