De Echmoman

In De Echoman volgen we Nate, Cara en Jessica. Jessica is op de vlucht voor de politie. Ze wordt namelijk verdacht van het in brandsteken van haar huis en vermoorden van haar man. De enige die geloofd in haar onschuld is Nate. Nate is een geschorste rechercheur en denkt dat de zaak verbonden is aan een reeks andere gruwelijke moorden. Zijn zus Cara heeft de leiding over de zaak maar hoe krijgen Nate en Jessica, Cara ervan overtuigd dat de zaken met elkaar verbonden zijn en dat ze opzoek zijn naar een grote seriemoordenaar? En hoe pak je een moordenaar die de grootste seriemoordenaars ter wereld kopieert?

De toon wordt meteen gezet in het eerste hoofdstuk. Gedetailleerd wordt de eerste moord beschreven en krijgen we een kijkje in het hoofd van de moordenaar. Het is duidelijk dat het niet een boek is voor lezers met een zwakke maag. Maar gelukkig is het boek meer dan alleen de gruwelijk beschrijving van de moorden die gepleegd worden.

Het boek is geschreven door de ogen van Nate, Cara en Jessica. Normaal vind ik het heel vervelend als er uitgebreid ingegaan wordt op de persoonlijk levens van de detectives. Vaak omdat de persoonlijke verhalen niet bijdragen aan het plot van het verhaal of juist erg onrealistisch zijn. In het begin leek het ook in De Echoman even zo te zijn. Vooral de hoofdstukken die geschreven zijn vanuit het oogpunt van Jessica waren voor mijn gevoel van weinig toegevoegde waarde. Later in het boek kom je er achter dat juist deze persoonlijke verhalen een stukje zijn voor de oplossing van de puzzel, waarbij de auteur je ook vaak op een verkeerde spoor zet.

Verder was ik bang dat er te veel gefocust zou worden op het moeten overtuigen van de politie dat ze te maken hebben met een copycat en dat er op het einde een “ik zei het toch” plottwist zou komen. Dit leidt namelijk vaak af van het onderzoek naar de moorden en resulteert in slecht detective werk die in de praktijk niet zo snel voorkomt. Gelukkig is dit niet het geval en al vrij snel kunnen Nate en Jessica de politie met goed en voldoende bewijs overtuigen.

Het boek krijgt van mij 5 sterren. Ik ben zelf een echte true crime fan en er is geen seriemoordenaar die ik niet ken. In het begin was ik dan ook erg bang dat ik meteen de moordenaar zou ontmaskeren maar dit bleek gelukkig niet het geval. True crime voert namelijk niet de boventoon. Je kan niet op basis van de seriemoordenaars die gekopieerd worden erachter komen wie de echte moordenaar is. Dus ook niet true crime fans kunnen dit boek gerust lezen. Daarnaast vond ik ook de hints in het boek subtiel genoeg om niet meteen de moordenaar weg te geven. Die zetten ze je vaak ook op het verkeerde spoor. Elk stukje achtergrondinformatie wordt verteld met een reden en een heeft doel. Het boek blijft spannend tot de laatste pagina!

Lees meer recensies op www.sannereadsalot.wordpress.com