Lezersrecensie
Ik herinner me
Het boek Ik herinner me bestaat uit kleine alinea’s die beginnen met de tekst “Ik herinner me” waarna er in een korte tekst een herinnering uit het leven van Joe Brainard wordt beschreven. De herinneringen spelen zich af tussen 1942 en 1973 waardoor je vooral de herinneringen uit zijn jeugd en adolescentie krijgt te lezen. Het boek is oorspronkelijk uitgeven in 1975.
Als je het concept van het boek leest denk je in eerste instantie niet dat het boek je zo kan grijpen. Het is een dun boek dat bestaat uit 150 bladzijdes met steeds korte alinea’s waardoor je de neiging hebt om snel door het boek heen te gaan. Maar het is juist aan te raden om het boek langzaam te lezen. Eigenlijk bijna een herinnering per dag. Het boek zet je namelijk aan het denken. Sommige herinneringen zijn het heel schokkend. Joe Brainard is als jonge homoseksueel een aantal keren aangerand en heeft grensoverschrijdend gedrag meegemaakt. Andere herinneringen zijn niet bijzonder maar wekken juist herinneringen bij jezelf op. Een van de mooiste herinnering uit het boek was een simpele herinnering “Ik herinner me wilde rode klaprozen in Italië”. Nadat ik deze passage had gelezen werd ik zelf terug gezogen naar de familievakanties in Frankrijk waarbij we met de auto door de Franse Alpen reden en ik door het autoraam naar het mooie uitzicht keek. Ik herinner me nog goed de spanning die ik voelde als we bijna op de camping waren en de gedachten aan alle avonturen die ik ging beleven.
Het boek is prachtig ingeleid door Paul Auster waarbij hij stil staat bij de inspiratie voor het boek en het bijzondere leven van Joe Brainard. Paul Auster vertelt idolaat over het proces en wat voor invloed het boek heeft gehad op de kunstwereld. Bij veel kunst- en schrijversopleidingen wordt deze schrijfvorm namelijk nog steeds gebruikt als lesmethode om gevoelens op papier te kunnen zetten.
Het boek krijgt van mij 4 sterren. Het neemt je niet alleen mee naar die tijd, Amerika in 50, 60 en 70tige jaren waarbij seks, aids en politiek een grote invloed hadden op de kunstwereld. Het neemt je ook mee terug naar je eigen herinneringen. Die keer dat jij je eerste zoen kreeg, die bijzondere leraar op jouw middelbare school en de grote dromen die je als kind had. Een boek dat je letterlijk aan het denken zet.
Lees meer van mijn recensies op www.sannereadsalot.wordpress.com
Als je het concept van het boek leest denk je in eerste instantie niet dat het boek je zo kan grijpen. Het is een dun boek dat bestaat uit 150 bladzijdes met steeds korte alinea’s waardoor je de neiging hebt om snel door het boek heen te gaan. Maar het is juist aan te raden om het boek langzaam te lezen. Eigenlijk bijna een herinnering per dag. Het boek zet je namelijk aan het denken. Sommige herinneringen zijn het heel schokkend. Joe Brainard is als jonge homoseksueel een aantal keren aangerand en heeft grensoverschrijdend gedrag meegemaakt. Andere herinneringen zijn niet bijzonder maar wekken juist herinneringen bij jezelf op. Een van de mooiste herinnering uit het boek was een simpele herinnering “Ik herinner me wilde rode klaprozen in Italië”. Nadat ik deze passage had gelezen werd ik zelf terug gezogen naar de familievakanties in Frankrijk waarbij we met de auto door de Franse Alpen reden en ik door het autoraam naar het mooie uitzicht keek. Ik herinner me nog goed de spanning die ik voelde als we bijna op de camping waren en de gedachten aan alle avonturen die ik ging beleven.
Het boek is prachtig ingeleid door Paul Auster waarbij hij stil staat bij de inspiratie voor het boek en het bijzondere leven van Joe Brainard. Paul Auster vertelt idolaat over het proces en wat voor invloed het boek heeft gehad op de kunstwereld. Bij veel kunst- en schrijversopleidingen wordt deze schrijfvorm namelijk nog steeds gebruikt als lesmethode om gevoelens op papier te kunnen zetten.
Het boek krijgt van mij 4 sterren. Het neemt je niet alleen mee naar die tijd, Amerika in 50, 60 en 70tige jaren waarbij seks, aids en politiek een grote invloed hadden op de kunstwereld. Het neemt je ook mee terug naar je eigen herinneringen. Die keer dat jij je eerste zoen kreeg, die bijzondere leraar op jouw middelbare school en de grote dromen die je als kind had. Een boek dat je letterlijk aan het denken zet.
Lees meer van mijn recensies op www.sannereadsalot.wordpress.com
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van eevreads
Gesponsord
Als Hyoyoung wordt gevraagd in een brievenwinkel in Seoul te komen werken, realiseert ze zich al snel hoe helend een brief kan zijn. Schrijf je nu in voor de Hebban Leesclub.
