Lezersrecensie
Het busongeluk
Een aangrijpende geschiedenis dit boek: In Anata bij Jeruzalem vindt onder de Palestijnse bevolking een ramp plaats, een bus vol kinderen wordt vol getroffen op de rijwegkant van de bus door een vrachtwagen met aanhanger waarvan de incapabele chauffeur niet achter het stuur had mogen zitten.
De hulpverlening komt moeizaam op gang, de Israeli's lopen niet al te hard als het om Palestijnen gaat en zo vallen er veel doden onder de kinderen ook al omdat de ziekenauto's niet naar de goede ziekenhuizen mogen afreizen.
Milad de zoon van Abed Salama zat ook in de bus, grote paniek breekt uit, het zoeken naar zijn kind duurt een eeuwigheid zo lijkt, de kinderen zijn naar verschillende locaties afgevoerd, de wanhoop is voelbaar, niet alleen bij dit gezin maar bij alle gezinnen waarvan een kind in de verongelukte bus zat.
Ik heb dit boek met afschuw gelezen, ik ben me eerlijk gezegd niet goed bewust van de situatie in de bezette gebieden aldaar, maar ik als ik het neutraal kan bekijken (en dat doe ik) vind ik het mensonterend wat Israël uitvoert met de Palestijnen, de beperkte mogelijkheden mbt reizen, de moorden die plaatsvinden omdat je alleen maar Palestijn bent, en ga zo maar door, walgelijk gewoon.
Het is gebaseerd op een ware gebeurtenis, waar de fanatiekste Israëli's en Palestijnhaters de ramp als een soort overwinning toejuichten, een feestdag, het hadden er veel meer moeten zijn, zo meenden sommigen.
Ik ga me eens verdiepen in de historie over de bezette gebieden, de Westelijke Jordaanoever en de Gaza strook, dat neemt niet weg dat ik de onmenselijkheid van de Israëli's aan alle kanten veroordeel, dit boek zal geschreven zijn door een Palestijnse bril, maar dat doet er niet toe.
De hulpverlening komt moeizaam op gang, de Israeli's lopen niet al te hard als het om Palestijnen gaat en zo vallen er veel doden onder de kinderen ook al omdat de ziekenauto's niet naar de goede ziekenhuizen mogen afreizen.
Milad de zoon van Abed Salama zat ook in de bus, grote paniek breekt uit, het zoeken naar zijn kind duurt een eeuwigheid zo lijkt, de kinderen zijn naar verschillende locaties afgevoerd, de wanhoop is voelbaar, niet alleen bij dit gezin maar bij alle gezinnen waarvan een kind in de verongelukte bus zat.
Ik heb dit boek met afschuw gelezen, ik ben me eerlijk gezegd niet goed bewust van de situatie in de bezette gebieden aldaar, maar ik als ik het neutraal kan bekijken (en dat doe ik) vind ik het mensonterend wat Israël uitvoert met de Palestijnen, de beperkte mogelijkheden mbt reizen, de moorden die plaatsvinden omdat je alleen maar Palestijn bent, en ga zo maar door, walgelijk gewoon.
Het is gebaseerd op een ware gebeurtenis, waar de fanatiekste Israëli's en Palestijnhaters de ramp als een soort overwinning toejuichten, een feestdag, het hadden er veel meer moeten zijn, zo meenden sommigen.
Ik ga me eens verdiepen in de historie over de bezette gebieden, de Westelijke Jordaanoever en de Gaza strook, dat neemt niet weg dat ik de onmenselijkheid van de Israëli's aan alle kanten veroordeel, dit boek zal geschreven zijn door een Palestijnse bril, maar dat doet er niet toe.
1
Reageer op deze recensie