Lezersrecensie
Dit is het einde
In dit laatste deel van deze trilogie komen we Gustaaf, de gewezen trader, tegen als eind zestiger begin 70.
Hij zoek zijn terminale vriend op die hij dacht kwijt geraakt te zijn, zijn zoon is weer op het rechte pad en heeft er voor gezorgd dat hij Opa wordt en hij viert zijn 70ste verjaardag, bovendien krijgt hij een min of meer relatie met een oude vriendin die weduwe is geworden na een noodlottig ongeval van haar man.
De rode draad door de trilogie is natuurlijk de dood van zijn zusje Fanny en daar gaat hij ook steeds meer over nadenken, hij reist af naar Rimini waar hij denkt dat daar de oorzaak ligt van het begin dat ze elkaar kwijt geraakt zijn, op deze vakantie was hij onafscheidelijk van Fanny, maar een jongensdroom gooide wat roet in het eten, beetje cryptisch maar dan moet je het gaan lezen, in een paar uur ben je er door heen met de 115 bladzijden.
Net als het 2e boek vond ik het weinig nieuws onder de zon en blijf ik de mening dat hij na het 1e boek moeite had om een wending te bewerkstelligen waardoor hij de bekende feiten nog verder ging uitrafelen, hij schrijft makkelijk, het leest ook makkelijk weg, maar de spanningsboog ontbreekt om te zeggen dat ik het een goede trilogie vond, na het 1e deel goede hoop, maar deel 2 en 3 vond ik toch te weinig hebben.
Hij zoek zijn terminale vriend op die hij dacht kwijt geraakt te zijn, zijn zoon is weer op het rechte pad en heeft er voor gezorgd dat hij Opa wordt en hij viert zijn 70ste verjaardag, bovendien krijgt hij een min of meer relatie met een oude vriendin die weduwe is geworden na een noodlottig ongeval van haar man.
De rode draad door de trilogie is natuurlijk de dood van zijn zusje Fanny en daar gaat hij ook steeds meer over nadenken, hij reist af naar Rimini waar hij denkt dat daar de oorzaak ligt van het begin dat ze elkaar kwijt geraakt zijn, op deze vakantie was hij onafscheidelijk van Fanny, maar een jongensdroom gooide wat roet in het eten, beetje cryptisch maar dan moet je het gaan lezen, in een paar uur ben je er door heen met de 115 bladzijden.
Net als het 2e boek vond ik het weinig nieuws onder de zon en blijf ik de mening dat hij na het 1e boek moeite had om een wending te bewerkstelligen waardoor hij de bekende feiten nog verder ging uitrafelen, hij schrijft makkelijk, het leest ook makkelijk weg, maar de spanningsboog ontbreekt om te zeggen dat ik het een goede trilogie vond, na het 1e deel goede hoop, maar deel 2 en 3 vond ik toch te weinig hebben.
1
Reageer op deze recensie