Lezersrecensie
Smakelijk liefdesadvies in oprechte roman
Liefde en chocolade: een ideale combinatie? Dat moet Kim Ye-eun ook hebben gedacht tijdens het schrijven van De chocoladewinkel van verloren liefdes. De roman werd vertaald door Tijmen Kivit.
Ergens in één van de steegjes van Seoel heeft Johoo een kleine chocoladewinkel. Haar assortiment is uitgebreid, maar dat is niet de enige reden dat haar klanten een bezoekje brengen. Ze komen ook voor een luisterend oor en liefdesadvies.
De verhalen die verteld worden zijn divers. Van een verliefde student die niet weet of de liefde beantwoord wordt, tot een oudere man die zijn vrouw beetje bij beetje kwijtraakt aan dementie. Allemaal mogen ze hun verhaal doen en allemaal krijgen ze volledige en oprechte aandacht. De diversiteit in verhalen zorgt voor voldoende afwisseling. Bovendien is er voor elke lezer wel een verhaal dat zorgt voor herkenning. Naast een extra chocolaatje krijgen de klanten ook een advies of wat bemoedigende woorden mee. Het advies is soms simpel, maar de klanten lijken het te waarderen.
“Ieder verhaal eindigt met een chocolaatje van mij bij wijze van bemoedigend schouderklopje.”
De chocoladewinkel van verloren liefdes valt binnen het vrij nieuwe genre ‘healing fiction’. Dit genre ontstond in Korea, verspreide zich over de rest van Azië en is inmiddels ook aangekomen in Europa. Het doel is het kalmeren van de lezer. De boeken richten zich met name op rust en het alledaagse leven. Spanning en drama zijn minder belangrijk.
Kim’s directe schrijfstijl past hier goed bij. Het tempo is kalm en de hoofdstukken zijn kort. Net als de zinnen. Beschrijvingen zijn er amper te vinden. Het zijn vooral de dialogen die het verhaal vertellen. Hierbij laat Joho haar klant het grootste gedeelte van de tijd aan het woord. Met korte interacties geeft ze haar klanten het gevoel dat ze gehoord worden. Tegelijkertijd worden ze gestimuleerd om verder te vertellen.
Zoals de titel al doet vermoeden, speelt chocola een grote rol in het verhaal. Bovenaan elk hoofdstuk wordt een chocolaatje of een ingrediënt genoemd. Deze staat centraal in het hoofdstuk dat volgt. Soms gaat Johoo wat uitgebreider in op de manier waarop ze haar lekkernijen maakt. Op die manier worden interessante weetjes over chocola op soepele wijze in het verhaal verweven. Dit is een leuk extraatje.
In elk hoofdstuk wordt het liefdesverhaal van één klant behandeld. Doordat de hoofdstukken zo kort zijn, breng je als lezer maar weinig tijd met ze door. Dat laat weinig ruimte over voor ontwikkeling. Ook is het slechts een momentopname. Hoe het ze vergaat nadat ze de winkel hebben verlaten, zullen we nooit weten.
Wie wel ruimte heeft voor ontwikkeling is Johoo. Haar eigen liefdesverhaal loopt als een rode draad door het geheel. Verhalen van klanten laten herinneringen ontwaken. Beetje bij beetje leer je haar kennen. Als lezer leef je met haar mee en vraag je jezelf af: kan ze zichzelf ook van waardevol advies voorzien?
De fragmentarische stijl en het gebrek aan diepgang zullen niet bij elke lezer in de smaak vallen. Toch weet Kim met haar roman liefdevolle momenten van rust te creëren. Al met al heeft de auteur een mooi verhaal weten te vertellen, waar je als lezer zeker nog even over na kunt denken.
Ergens in één van de steegjes van Seoel heeft Johoo een kleine chocoladewinkel. Haar assortiment is uitgebreid, maar dat is niet de enige reden dat haar klanten een bezoekje brengen. Ze komen ook voor een luisterend oor en liefdesadvies.
De verhalen die verteld worden zijn divers. Van een verliefde student die niet weet of de liefde beantwoord wordt, tot een oudere man die zijn vrouw beetje bij beetje kwijtraakt aan dementie. Allemaal mogen ze hun verhaal doen en allemaal krijgen ze volledige en oprechte aandacht. De diversiteit in verhalen zorgt voor voldoende afwisseling. Bovendien is er voor elke lezer wel een verhaal dat zorgt voor herkenning. Naast een extra chocolaatje krijgen de klanten ook een advies of wat bemoedigende woorden mee. Het advies is soms simpel, maar de klanten lijken het te waarderen.
“Ieder verhaal eindigt met een chocolaatje van mij bij wijze van bemoedigend schouderklopje.”
De chocoladewinkel van verloren liefdes valt binnen het vrij nieuwe genre ‘healing fiction’. Dit genre ontstond in Korea, verspreide zich over de rest van Azië en is inmiddels ook aangekomen in Europa. Het doel is het kalmeren van de lezer. De boeken richten zich met name op rust en het alledaagse leven. Spanning en drama zijn minder belangrijk.
Kim’s directe schrijfstijl past hier goed bij. Het tempo is kalm en de hoofdstukken zijn kort. Net als de zinnen. Beschrijvingen zijn er amper te vinden. Het zijn vooral de dialogen die het verhaal vertellen. Hierbij laat Joho haar klant het grootste gedeelte van de tijd aan het woord. Met korte interacties geeft ze haar klanten het gevoel dat ze gehoord worden. Tegelijkertijd worden ze gestimuleerd om verder te vertellen.
Zoals de titel al doet vermoeden, speelt chocola een grote rol in het verhaal. Bovenaan elk hoofdstuk wordt een chocolaatje of een ingrediënt genoemd. Deze staat centraal in het hoofdstuk dat volgt. Soms gaat Johoo wat uitgebreider in op de manier waarop ze haar lekkernijen maakt. Op die manier worden interessante weetjes over chocola op soepele wijze in het verhaal verweven. Dit is een leuk extraatje.
In elk hoofdstuk wordt het liefdesverhaal van één klant behandeld. Doordat de hoofdstukken zo kort zijn, breng je als lezer maar weinig tijd met ze door. Dat laat weinig ruimte over voor ontwikkeling. Ook is het slechts een momentopname. Hoe het ze vergaat nadat ze de winkel hebben verlaten, zullen we nooit weten.
Wie wel ruimte heeft voor ontwikkeling is Johoo. Haar eigen liefdesverhaal loopt als een rode draad door het geheel. Verhalen van klanten laten herinneringen ontwaken. Beetje bij beetje leer je haar kennen. Als lezer leef je met haar mee en vraag je jezelf af: kan ze zichzelf ook van waardevol advies voorzien?
De fragmentarische stijl en het gebrek aan diepgang zullen niet bij elke lezer in de smaak vallen. Toch weet Kim met haar roman liefdevolle momenten van rust te creëren. Al met al heeft de auteur een mooi verhaal weten te vertellen, waar je als lezer zeker nog even over na kunt denken.
1
Reageer op deze recensie