Mooie en gelaagde roman vol liefde en maatschappelijke thema's

Amanda Wen is een Amerikaanse auteur die naar eigen zeggen boeken schrijft met verschillende tijdlijnen waarin sterke en veerkrachtige vrouwen centraal staan. Ook het geloof en de band met God spelen een belangrijke rol in haar werk. Het vergeten lied is hierop geen uitzondering. Het is Wens tweede roman die in het Nederlands verschijnt. De vertaling is verzorgd door Marija Veldhoen-van Welie.

Na een diep dal heeft Lauren haar leven weer op de rit, ze werkt als fotograaf en schrijft ook vol enthousiasme voor haar eigen foodblog. Wat een gewoon bezoekje aan de winkel moest zijn, zet haar leven vervolgens op zijn kop als ze haar ex tegenkomt. Jaren geleden brak hij haar hart en inmiddels is hij een van de meest populaire meteorologen op de televisie. Daarnaast gaat ze regelmatig langs bij haar oma in het verzorgingstehuis. Haar dementie zorgt ervoor dat ze Lauren niet altijd meer herkent. Tijdens een van die bezoeken blijft ze maar dezelfde naam noemen: Ephraim. Lauren is ervan overtuigd dat het een echte herinnering is en besluit uit te zoeken wie deze Ephraim is.

In het midden van de jaren 50 van de twintigste eeuw is haar oma Rosie een tiener. Haar eindexamenjaar is net begonnen en samen met haar beste vriendin maakte Rosie plannen voor de toekomst. Ze zien het al helemaal voor zich. Ze gaan samen een opleiding voor lerares volgen om vervolgens op dezelfde basisschool aan de slag te gaan. Uiteraard tot ze gaan trouwen. Daarna zullen ze zich op het huishouden en het gezin richten, terwijl hun kinderen met elkaar spelen. De komst van een nieuwe leerling verandert alles.

De lezer die al bekend is met het werk van Wen zal meteen een aantal bekende personages tegenkomen, zoals Sloan. In een eerdere roman, Een schitterend plan, maakten we al kennis met haar. Doordat het om opzichzelfstaande verhalen gaat, is voorkennis echter niet nodig. Ook zonder het lezen van deze voorganger zijn de gebeurtenissen te volgen, zonder dat je het gevoel krijgt dat je iets mist.

Verschillende belangrijke thema’s komen aan bod: eetstoornissen, verslavingen, interraciale relaties en racisme. Dat klinkt als een hoop, maar elk onderwerp krijgt de diepgang en de aandacht die het verdient. Dit doet Wen gedurende de hele roman op een uiterst respectvolle manier. En deze aandacht besteed Wen ook aan haar personages. Ze kent ze door en door. Ze weet wat hun sterkte en zwakke punten zijn, ze weet waar ze naar verlangen, maar ook waar ze zich voor schamen. Ze schuwt het niet om de lezer te betrekken bij al deze details. Dat maakt de personages levensecht en zorgt ervoor dat je de kans krijgt om een band met ze op te bouwen.

De plot kent een duidelijke opbouw, waarin de verschillende tijdlijnen elkaar afwisselen. Na een aantal hoofdstukken in het heden is het tijd voor het verleden. Beide tijdlijnen worden goed uitgewerkt. Zoals eerder benoemd, worden er belangrijke thema’s behandeld. Daarnaast staat in beide tijdlijnen de liefde centraal. In het heden gaat het om de relatie tussen Lauren en Carter. Vanaf hun ontmoeting in de winkel is het duidelijk dat ze een verleden hebben en zich nog altijd tot elkaar aangetrokken voelen. Ze groeien al snel dichter naar elkaar toe en dit voelt soms iets te gehaast aan. De liefde tussen Rosie en Ephraim is heel anders. Ze zijn nog een stuk jonger en hebben weinig ervaring. De samenleving heeft een duidelijke mening over hun relatie en dat zorgt voor complicaties. Het is interessant om deze ontwikkelingen te volgen. Je leeft met ze mee en dat zorgt ervoor dat je echt uitkijkt naar hun hoofdstukken.

Al met al is Het vergeten lied een mooie roman, waarin meerdere liefdesverhalen tot hun recht komen. Ook na het dichtslaan zullen de personages je nog lang bij blijven.