Indringend en persoonlijk

“Zweer dat je me niet kapot gaat maken.
Je hebt die macht. Beloof dat je me niet gaat pakken.”

De eerste paar zinnen weten direct de aandacht van de lezer te trekken. Het past ook bij het aangaan van een relatie. Je geef iemand je hart en je hoopt maar dat die persoon het niet zal breken. Het is een stukje vertrouwen waarvan je hoopt dat de ander er geen misbruik van zal maken. Door de achterflap weet je al deels wat voor een verhaal je kunt verwachten. Dat maakt die worden extra beladen.

In Wat liefde kan doen beschrijft Lotte Kok (1996) haar persoonlijke ervaringen met een ongezonde relatie. Ze lijdt onder zijn gedrag, maar blijft pogingen doen om hem tevreden te houden. Het duurt even, maar uiteindelijk begint beseft Lotte dat zijn gedrag niet normaal is.

Kok heeft een toegankelijke schrijfstijl. De zinnen zijn niet te lang. Omschrijvingen en dialogen wisselen elkaar mooi af en zorgen voor een goede balans. Het verhaal kent geen chronologische opbouw. Gebeurtenissen in het heden worden afgewisseld met verschillende herinneringen. Hierdoor krijg je als lezer steeds een nieuw puzzelstukje en worden de verstandhoudingen steeds een beetje duidelijker. De auteur weet wanneer ze welke informatie moet delen. De structuur zit goed in elkaar, waardoor het niet rommelig of onoverzichtelijk wordt.

Wat liefde kan doen wordt verteld vanuit het ik-perspectief. Een logische keuze wanneer je denkt aan het autobiografische aspect van verhaal. Ze beschrijft haar verhaal en ervaringen. Door gebruik te maken van het ik-perspectief geeft ze de lezer een kijkje in haar emoties en gedachten. Dat maakt het nog persoonlijker.

Met haar roman weet Kok niet alleen een indringend en persoonlijk verhaal te vertellen. Ze vraagt ook aandacht voor een belangrijk maatschappelijk thema. Bij huiselijk geweld denken mensen al snel aan fysiek geweld en eventueel seksueel geweld. Blauwe plekken die verstopt moeten worden en smoesjes die bedacht worden om verwondingen te verklaren. Emotioneel geweld wordt al gauw vergeten of onderschat. 'Oh, zo erg zal het niet zijn' of 'iedereen zegt wel eens iets gemeens'. Het effect van emotioneel geweld wordt hierdoor gigantisch onderschat en het is goed dat daar ook aandacht voor is.