Liefdevolle roman over vriendschap tussen mens en dier

Het is januari 2010 als dierenwelzijns-inspecteur Sinead O’Donnell een melding krijgt over een verwaarloosde ezel. Samen met de politie haalt ze de ezel weg bij de eigenaars. De ezel krijgt vervolgens een nieuw thuis tussen andere ezels bij een therapiecentrum van Donkey Sanctuary en krijgt de naam Shocks.

In datzelfde jaar wordt de tweeling van Julian & Tracy veel te vroeg geboren. In eerste instantie wordt gevreesd voor het leven van Hope, maar waar zij zich goed ontwikkelt en steeds een beetje sterker wordt, geldt dit niet voor haar zusje Amber. Ambers longen en luchtwegen ontwikkelen zich niet goed en de vooruitzichten vertellen dat zij haar leven lang zorg nodig zal hebben. Haar ouders krijgen te horen dat ze een hersenverlamming heeft en nooit zal kunnen praten.

Terwijl Hope naar de peuterspeelzaal gaat zodra ze de juiste leeftijd heeft bereikt is dit voor Amber niet weggelegd. De hoeveelheid zorg die het meisje nodig heeft, zorgt dat veel scholen het niet aandurven. Amber moet thuis blijven bij haar moeder die haar op een dag meeneemt naar de ezels, waar ze eerder al met het hele gezin zijn geweest. De uitstapjes lijken Amber goed te doen. Vooral Shocks weet de aandacht te trekken.

De omslag belooft een ‘hartverwarmend, waargebeurd verhaal over de unieke vriendschap tussen een meisje en een ezeltje,’ en hoewel de ontmoeting tussen de twee even op zich laat wachten (pas halverwege Ambers ezeltje), wordt die belofte meer dan waargemaakt. In het begin lijken beiden nog niet te weten wat hen overkomt, maar algauw groeien ze meer en meer naar elkaar toe. Amber hoeft de naam van haar favoriete ezeltje maar te horen en ze leeft helemaal op en ook Shocks komt helemaal los. Het geïsoleerde leven dat hij vrijwillig leidde is voorbij. Hij mengt zich tussen de andere ezels en maakt zelfs vrienden. Iets wat hij voorheen nauwelijks deed. Zowel Amber als Shocks maken vooruitgang in hun ontwikkeling en herstelproces en hebben dit onder andere aan elkaar te danken.

Ook de mensen om Amber en Shocks heen, lijken zich bewust van het wonderlijke en bijzondere van deze vriendschap:

Tracy sloeg haar hand voor haar rondom te voorkomen dat ze zou gaan huilen. Er hing een soort elektrische lading in de lucht, en Andy en zagen voor hun ogen een directe band opbloeien.  Het was alsof Amber  en Shocks oude vrienden waren die elkaar omhelsden.

Ambers ezeltje vertelt hoe weerloos dieren zijn als ze in aanraking komen met verwaarlozing en mishandeling, maar ook over hoe belangrijk de relatie tussen mens en dier is. Het vertelt hoe machteloos ouders zich voelen, als hun (pasgeboren) kindje niet helemaal gezond blijkt te zijn en er niks is wat zij kunnen doen, maar het vertelt ook hoe euforisch het kan zijn als eerste stappen worden gezet in de ontwikkeling van datzelfde kindje.

Voor het schrijven van deze meeslepende roman hebben de Austwicks gebruik gemaakt van een zogeheten ghostwriter. Ruth Kelly beschrijft het waargebeurde verhaal van zowel de kant van de familie Austwick als de kant van ezel Shocks. De verhaallijnen wisselen elkaar uitstekend af, waardoor je een compleet beeld krijgt van beide verhalen en de algehele situatie. De machteloosheid die Julian en Tracy als ouders voelen dringt diep door tot de lezer en laat deze niet onaangeroerd.