Actuele, maar warrige thriller zonder spanning

Wie aan vakantiethrillers denkt, denkt aan Linda van Rijn. Haar boeken zijn niet meer weg te denken uit het genre. In een razend tempo (gemiddeld twee titels per jaar) schrijft Van Rijn afwisselend zomer- en winterthrillers die zich afspelen op diverse locaties. Inmiddels heeft ze al ruim twintig boeken op haar naam staan. In haar nieuwste verhaal neemt ze ons mee naar het Griekse eiland Samos.

Journalist Emily van Son wordt uitgenodigd voor een tiendaagse persreis naar Samos. Ze heeft weinig met het nieuwe resort waar spiritueel coach Antonie Singha helende reizen aanbiedt, maar een combinatie van nieuwsgierigheid en het vooruitzicht van de stranden en mooie natuur wint het. Wanneer een van de andere deelnemers tijdens een duiksessie overlijdt, wordt de sfeer een stukje grimmiger. Het liefst wil Emily zo snel mogelijk naar huis, maar dat is geen optie.

Al vanaf de allereerste pagina wordt duidelijk dat Van Rijn heeft gekozen voor een uiterst actuele setting. Als lezer ontkom je niet aan de mondkapjes en ook het coronavirus en de daarbij behorende maatregelen worden veelvuldig genoemd. Afgezien daarvan begint Bloedkoraal precies zoals we gewend zijn van Van Rijn. De hoofdpersoon maakt zich klaar voor de reis en wordt uitgebreid geïntroduceerd.

Nadat zich al diverse gebeurtenissen op Samos hebben voorgedaan, blijft de spanning eigenlijk beneden niveau. Er wordt veel aandacht besteed aan details en ook zaken uit het verleden worden erbij betrokken. Dit zorgt ervoor dat de lezer veel informatie te verwerken krijgt en de vraag is nog maar hoe relevant dit alles überhaupt is. Dit kun je je ook afvragen over de nevenpersonages. Vlak voordat de persreis begint, maakt de lezer kennis met een diverse groep deelnemers. Een deel daarvan komt nadien amper meer aan bod. Er is bovendien weinig onderscheid te maken, waardoor sommige personages prima samengevoegd hadden kunnen worden.

De gebeurtenissen op het eiland worden uiteraard onderzocht door een politieteam, dat regelmatig voorbij komt en ook eigen scènes krijgt. Deze scènes zijn erg langdradig en bieden zelden nieuwe inzichten. De ontknoping lijkt in eerste instantie vrij plotseling te komen, maar ook deze blijkt uiteindelijk langdradig te zijn. Duidelijker wordt het echter niet door al die extra pagina’s. Het is vooral warrig, waardoor de lezer achterblijft met vragen.

Bloedkoraal is een luchtige thriller met actuele aspecten, maar het mist spanning. Bovendien is het verhaal op te veel punten langdradig. Al met al dus niet haar beste thriller.