Teleurstellend einde na hoge verwachtingen

Deze recensie kan spoilers bevatten over De beminde, het eerste deel uit deze serie.

Kiera Cass (1981) schrijft romantische Young Adult-romans die zich afspelen in een fictieve wereld. Ze is vooral bekend van haar serie 'De selectie' waarmee ze in 2012 debuteerde. Jonge vrouwen in mooie jurken staan centraal op de omslagen van haar boeken en De bedrogene is hierop geen uitzondering. De gouden effecten rondom die jurk zorgen voor een opvallend geheel en zijn kenmerkend voor deze duologie. Het is dan ook direct duidelijk dat we te maken hebben met het vervolg op De beminde. De vertaling is verzorgd door Hanneke van Soest, die ook het eerste deel vertaalde.

Toen we Hollis voor het laatst zagen stond ze op het punt op Coroa te verlaten. Na de heftige gebeurtenissen die hebben geleid tot de dood van veel mensen, waaronder haar ouders en haar kersverse echtgenoot Silas, voelt ze er weinig voor om te blijven. Gelukkig heeft ze de steun van haar schoonmoeder en schoonzusje die ze als familie beschouwt en dat gevoel is wederzijds. Ze worden vergezeld door Etan, een neef van Silas. Samen vertrekken ze naar Isolte, een naburig koninkrijk.

De ontknoping van De beminde was voor de personages erg heftig en het zorgde voor kansen om het verhaal een andere wending te geven. Hier is helaas weinig mee gedaan. De spanning is afgezwakt en het oppervlakkige overheerst nog altijd. Hollis is erg veel met zichzelf bezig. Ze klaagt bijvoorbeeld regelmatig dat dienstmeisjes niet doen wat zij wil en kijkt neer op mensen die het minder hebben dan zij. Dit maakt het moeilijk om met haar mee te leven. Daarom is het erg vreemd dat alle andere karakters wel dol op haar lijken te zijn.

Doordat alle aandacht naar Hollis gaat is er weinig ruimte voor wereldbouw. Cass creëert een geheel eigen wereld met verschillende koninkrijken waar het er allemaal net even wat anders aan toegaat dan wij in onze wereld gewend zijn. Ze deelt slechts kleine voorbeelden met de lezer en het beetje dat er wel benoemd wordt werkt ze zeer minimaal uit. Zo wordt er meerdere malen gemeld dat de koninkrijken Coroa en Isolte een vijandige verstandhouding met elkaar hebben, maar daar merk je tijdens het lezen weinig van. Andere feitjes over de wereld van Hollis worden tussen neus en lippen even genoemd om pas weer op te duiken wanneer het een handige manier is om een plotwending op te lossen.

Het plot zelf laat ook te wensen over. Het grootste gedeelte wordt gebruikt om het leven van Hollis in Isolte te beschrijven en dat terwijl er eigenlijk weinig gebeurt. Dan lijkt Hollis eindelijk te weten wie er verantwoordelijk is voor de moordaanslag tijdens haar bruiloft en ze denkt bewijs te hebben. Samen met Etan gaat ze de confrontatie aan. De spanning voor deze confrontatie wordt zorgvuldig opgebouwd. Verhalen over deze persoon zorgen ervoor dat het een veelbelovende gebeurtenis lijkt te worden, maar dat valt flink tegen. Ook een latere confrontatie is slecht uitgewerkt. Er zijn veel toevalligheden en ongeloofwaardigheden en Cass kiest een aantal keer voor een makkelijke uitweg en dat is jammer.

Een van die ongeloofwaardigheden heeft te maken met de relaties die Hollis opbouwt. Alles voelt gehaast aan. Waar ze op de ene pagina nog een hekel aan iemand heeft is ze een pagina later al smoorverliefd en weer een pagina later is ze klaar om ‘ik hou van je’ te zeggen zonder dat daar enige ontwikkeling aan vooraf is gegaan. Bovendien hebben de personages geen chemie, waardoor het nogal geforceerd over komt.

Al met al is ontbreekt het in De bedrogene aan diepgang. De verhaallijn is veel te voorspelbaar en de personages zijn matig uitgewerkt. Na de grootse en bloedstollende ontknoping van het eerste deel waren de verwachtingen hoog, maar deze worden niet waargemaakt. In plaats daarvan wordt de duologie rondom Hollis op teleurstellende en onbevredigende wijze afgesloten.