Sfeervol, maar traag verhaal

Met haar tweeëntwintig jaar is het voor Sofie de hoogste tijd om te gaan trouwen en een gezin te stichting. Eigenlijk is ze al wat aan de late kant en haar familie heeft niets liever dan dat ze in gaat op een huwelijksaanzoek. Er is zelfs al een geschikte kandidaat gevonden in de vorm van Chiel Reedijk, die de taak maar al te graag op zich neemt. Sofie zelf heeft echter geen haast met trouwen. Zij wil trouwen uit liefde en die liefde denkt ze gevonden te hebben. Dan vindt er een huwelijk plaats: voor wie heeft Sofie gekozen?  

De Vlasfabriek is het zelfstandig te lezen tweede deel uit de trilogie over de vlasteelt in de Hoeksche Waard. In voorganger Hoeve Sofie speelde Nele Los, een weduwe met twee jonge kinderen, de hoofdrol. In dit tweede deel hebben we een sprong in de tijd gemaakt en speelt dochter Sofie de hoofdrol.  

Het boek speelt zich af in de jaren twintig van de vorige eeuw en door het taalgebruik van Gerda van Wageningen is dat goed merkbaar in de sfeer. De taal die Sofie en haar leeftijdsgenoten gebruiken is vrij ouderwets en zou je in de huidige samenleving niet tegenkomen bij jongeren van haar leeftijd. Ook wordt er duidelijk aandacht besteed aan de normen en waarden uit die tijd. Zo staat het geloof centraal en is het zwanger zijn voor een ongehuwde vrouw een schande.  

De eerste helft focust zich op de keuze van een echtgenoot. In de tweede helft van het boek is Sofie getrouwd en moet ze wennen aan het leven als echtgenote. Daarnaast gaat het veelal over een ander stel uit het dorp en de zus van Sofie’s echtgenoot. Die laatste zit in dezelfde situatie als Sofie ooit zat: verliefd op een man die niet geaccepteerd wordt door haar familie.    

Al die zijverhalen zorgen dat Sofie zelf soms wat op de achtergrond komt te staan en dat in combinatie met de vele gebeurtenissen in het boek zorgt dat het verhaal de snelheid verliest en her en der zelfs wat langdradig is. Op het einde komen alle verhaallijnen nog eens terug als het tijd is voor afronding. Al met al een prima historische familieroman, maar geen hoogstandje.  

Gerda van Wageningen is een bekende naam als het om Nederlandstalige historische romans gaat. Sinds het verschijnen van haar eerste boek in de jaren zeventig heeft ze al ruim 90 boeken gepubliceerd. Haar familieromans kenmerken zich door het steeds weer terugkerende belang van de liefde.