Prettig leesbare familieroman, maar vol clichés

Julie Veenstra leidt een redelijk teruggetrokken leven in een badplaats. Daar heeft ze een winkeltje waar ze haar zelfgemaakte spullen verkoopt. Ze heeft eigenlijk alleen echt contact met haar buurman Willem, die ze een beetje ziet als ‘vervang-opa’. Toen ze net in het plaatsje kwam wonen, maakte hij haar wegwijs en nodigde hij haar uit om bij hem te komen eten. En die etentjes werden al snel een gewoonte.

Om wat sociale contacten op te doen meldt Julia zich aan bij de wijkvereniging waar ze de hoogzwangere Isolde leert kennen. Het klikt goed en de twee worden vriendinnen. Ondertussen gaat het met Willem slechter. Hij voelt zijn einde naderen en haalt Julia over om zijn huis te kopen. Willem wil voorkomen dat het huis in bezit komt van zijn enige dochter en uiteindelijk koopt Julia het huis. Als Willem niet veel later overlijdt komt ze in contact met zijn kleinzoon Remco. Tegen haar verwachtingen in blijken de twee goed met elkaar overweg te kunnen.

"Julia kon het niet laten om Remco door het raam na te kijken tot hij in het buurhuis verdween. Ze was een beetje beduusd door deze onverwachte nadere kennismaking. Remco was veel leuker en sympathieker dan ze verwacht had."

Na het overlijden van Willem probeert Julia de draad weer op te pakken. Haar nieuwe sociale contacten helpen hierbij. Ze zet haar onzekerheden opzij en laat zich zien aan de wereld. Ze denkt niet meer aan Remco, totdat hij haar mailt met de vraag of het huis van zijn opa, dat Julia verhuurt als vakantiehuisje, beschikbaar is.

Met iets meer dan 200 pagina’s, is Eindpunt een vrij dun boek. Dat hoeft natuurlijk helemaal geen probleem te zijn, maar de roman had op verschillende punten wel wat meer uitgediept mogen worden. De sfeer in Eindpunt kan redelijk snel omslaan en ruzies zijn snel gemaakt. Echter is er ook redelijk snel ruimte voor verzoening. Zelfs ruzies die het einde te lijken betekenen van een relatie, zijn een pagina later alweer vergeven en vergeten. Dit kan een keer gebeuren, maar wanneer het vaker gebeurt verlang je als lezer toch naar iets meer verdieping.

Olga van der Meer (1963) is vooral bekend van de vele familieromans die ze heeft geschreven. Inmiddels heeft ze al meer dan veertig romans op haar naam staan. Tevens werkt ze als Freelancer voor de tijdschriften Mijn Geheim en Anoniem, waar ze in opdracht levensverhalen opschrijft.

De schrijfster opent Eindpunt met een gemoedelijke sfeer die prettig aanvoelt en zorgt dat je blijft lezen. Halverwege is het tijd voor de omslag en is de vaart uit het verhaal. Meerdere keren valt Van der Meer in herhaling en maakt ze gebruik van clichés. Hierdoor weet Eindpunt zich niet te onderscheiden van andere familieromans.