Diepgaand, maar een tikje voorspelbaar

Gillian King (1978) studeerde pedagogische wetenschappen in Leiden. Tegenwoordig woont ze samen met haar man en twee kinderen in Den Haag. In 2011 verscheen haar debuutroman Geloof me maar. Met de verschijning van haar meest recente roman Je moest eens weten staat de teller op acht.

Het leven van Billy lijkt in niets op dat van haar vriendinnen. Haar vriendinnen wonen samen, krijgen kinderen en hebben een interessante carrière. Billy heeft niets van dit alles. Ze woont alleen en haar baan kost haar meer energie dan het oplevert. Dan is er ook nog haar baas, Matthew, die ze niet kan uitstaan. Na een werkreis belandt ze per ongeluk bij hem op zijn kamer. Dat brengt veel veranderingen met zich mee. Billy bekijkt Matthew met andere ogen en dat maakt het allemaal net wat gecompliceerder.

Het zal niet als een grote verrassing komen dat Billy en Matthew langzaam naar elkaar toegroeien. Al valt dat langzame eigenlijk nog wel mee. De twee gaan redelijk snel van afstandelijk naar intiem. Gevoelens van afkeer maken plaats voor liefde. Dit voelt soms iets te gehaast aan en ook de chemie lijkt in het begin te ontbreken. Een ding dat zeker is, is dat de verandering gevolgen heeft voor hun werkrelatie. Ze proberen hun relatie op het werk te verbergen en dat levert interessante en soms grappige situaties op.

Het verhaal wordt verteld vanuit twee personages die elkaar afwisselen, Billy en Carmen. Billy is duidelijk het hoofdpersonage, haar hoofdstukken zijn een stuk uitgebreider en bevatten meer details. Van Carmen weten we nog vrij weinig, haar hoofdstukken bevatten een mysterieus tintje. Langzaam wordt duidelijk dat ze een verleden heeft met Matthew.

Dit verklaart meteen waarom Billy het gevoel heeft dat Matthew haar op afstand houdt. De twee hebben het erg leuk samen, maar ze blijft het gevoel hebben dat hij iets voor haar verbergt. De hoofdstukken van Carmen lijken dit te bevestigen. Het is slechts een kwestie van tijd voordat de geheimen onthult gaan worden.

King snijdt een paar moeilijke onderwerpen aan. Het verlies van een dierbare en de invloed die dit heeft op een huwelijk. Hoe ga je om met dit verlies en wat als je allebei op een andere manier rouwt? Wanneer weet je of je klaar bent voor een volgende stap? Vragen waarop haar personages een antwoord proberen te vinden. De lezer wordt meegenomen in dit proces.

Al met al is Je moet eens weten meer dan zomaar een feelgoodroman. King weet een diepere laag aan te brengen in het verhaal en geeft al haar personages net dat beetje extra mee. Het verhaal heeft een kleine aanloop nodig, maar eenmaal halverwege lijkt het zijn weg gevonden te hebben. Dat maakt het geheel helaas niet minder voorspelbaar.