Hartverwarmend verhaal over de band tussen mens en dier

Boeken over katten zijn erg populair op dit moment. Een aantal jaar geleden werd een boek over bibliotheekkat Dewey een grote hit en sindsdien zijn er steeds meer non-fictie boeken verschenen met een kat in de hoofdrol. Zo verscheen vorig jaar de verfilming van A streetcat named Bob in de bioscopen. Dit zijn slechts enkele voorbeelden die laten zien hoe de kat in opkomst is in onze literatuur.

Een ander voorbeeld is het boek Mijn vriend Ben, waarin Julia Romp samen met Megan Lloyd Davies beschrijft hoe de komst van kat Ben niet alleen haar leven, maar ook het leven van haar negenjarige zoon George, die autisme heeft, veranderde.

Ben komt in hun leven als klein zwerfkatje. Wanneer het katje met enige regelmaat opduikt, besluit Julia het van voer te voorzien en wanneer de gelegenheid zich aandient brengen ze het diertje naar een dierenarts. Het idee is dat ze daar bekijken hoe het verder moet met het katje. Zelf zit Julia niet te wachten op een kat in huis, doordat ze zelf opgroeide in een huis met te veel katten. En zoon George heeft nooit echt een klik gehad met dieren. Tot nu. Want wat onmogelijk leek gebeurde: George lijkt het te kunnen vinden met de kleine kat, die hij Ben noemt. En dat is geheel wederzijds.

Mijn vriend Ben is opgedeeld in drie delen. Een deel over de jaren voor Ben, een deel over de jaren met Ben en een deel dat is gewijd aan zijn vermissing. In het eerste deel beschrijft Romp hoe ze op jonge leeftijd zwanger raakte en hoe zwaar het is om een alleenstaande moeder te zijn van een kind dat de wereld niet begrijpt en dat niet begrepen wordt door de rest van de wereld. Je hart breekt als je leest hoe machteloos ze zich regelmatig voelt. Alles wat ze wil is een gelukkig leven voor haar zoon en wanneer ze ziet hoe erg hij worstelt met zichzelf en de wereld is dat niet altijd even makkelijk. Mensen denken nou eenmaal graag in hokjes en wanneer je, zoals George, niet in een hokje past, dan kun je het nog wel eens moeilijk krijgen.

De komst van Ben betekent grote verandering. Voordat Ben in hun leven kwam, wilde George hij nooit aangeraakt worden. Zelfs niet door zijn moeder. Bovendien was hij erg gesloten en zei zelden meer dan het hoognodige. Inmiddels komt hij uit zichzelf knuffelen en praat hij honderduit. Niet alleen over zichzelf, maar ook over Ben’s avonturen. Het gaat zelfs zo goed dat Julia het aandurft om met George op vakantie te gaan, maar dan gaat het mis. Terwijl zij in Egypte zitten verdwijnt Ben. Julia zet alles op alles om Ben weer thuis te brengen, maar de maanden gaan voorbij en de twijfel slaat toe. Zullen ze Ben ooit nog zien?

Romp beschrijft op indringende wijze hoe hecht de vriendschap tussen mens en dier kan zijn, maar weet autisme ook op een heldere en menselijke manier neer te zetten op een manier die je raakt. Dat maakt Mijn vriend Ben tot een hartverwarmend verhaal. Een must voor elke kattenliefhebber en iedereen die een kijkje wil in het leven van iemand met autisme.