Veel potentie, maar slecht uitgewerkt

Melissa Brayden heeft al flink wat romans op haar naam staan. Haar focus ligt vooral op verhalen waarin de liefde tussen twee vrouwen centraal staat. Op het eerste gezicht is het eerste deel in een serie waarin steeds andere personages de hoofdrol hebben. De vertaling is verzorgd door Hanneke van Soest.

Brooklyn Campbell heeft een afschuwelijke dag achter de rug. Zo ongeveer alles wat mis kon gaan ging mis. Wanneer ze ’s avonds een wijnbar binnenloopt, ontmoet ze een mysterieuze brunette en lijkt haar dag toch nog positief te eindigen. Die leuke brunette is Jessica Lennox. Jessica is het hoofd van een zeer succesvol reclamebureau. Werk is alles voor haar. Wanneer ze ontdekt dat de zeer charmante blondine die ze ontmoet heeft in een wijnbar ook een van haar concurrenten is voor een grote opdracht maakt dat alles een stuk gecompliceerder.

Na het eerste hoofdstuk verspringt meteen de tijd en zijn we ineens tien jaar verder. Het voegt weinig toe aan het geheel en het komt ook nergens meer terug, waardoor de eerste paar pagina’s overbodig zijn. Het eerste hoofdstuk dat zich tien jaar later afspeelt was ook een prima opener geweest.

Je leert veel over de dagelijkse bezigheden van Brooklyn en Jessica. Wat dat betreft wordt er veel aandacht aan de details besteed. Toch voelt het erg oppervlakkig aan. Als lezer ben je vooral geïnteresseerd in de interacties tussen Brooklyn en Jessica en zelfs deze stellen regelmatig teleur, Er komen veel clichés voorbij, zoals samen vastzitten in de lift, al was dit niet erg geweest als ze beter uitgewerkt waren. Waar er veel aandacht wordt besteed aan achtergrondinformatie, schiet Brayden op dit vlak echt tekort.

Een ander probleem is dat de behandelde onderwerpen erg snel gaan. Zo kan er bijvoorbeeld een flink aantal hoofdstukken tussen zitten voordat iets weer opgepakt wordt. Daarnaast zijn er veel scènes waar uitgebreid aandacht aan besteed wordt die eigenlijk weinig doen voor het verhaal. Een van de onderwerpen met veel potentie was de adoptie van Brooklyn. De uitwerking daarvan valt ontzettend tegen en dat is zonde, want daar had beslist meer in gezeten.

Brayden springt regelmatig van de hak op de tak en dat zorgt voor verwarring. Als lezer weet je regelmatig niet waar je nu precies aan toe bent en waar het heen gaat. Er gebeurt gewoon te veel en eigenlijk wordt niets echt goed uitgewerkt. Hierdoor zijn de hoofdlijnen moeilijk te onderscheiden van de bijzaken. Op het eerste gezicht had veel potentie, maar is slecht uitgewerkt.