Traag verhaal met oppervlakkig uitgewerkte personages
De Ierse Cecelia Ahern (1981) schreef op haar eenentwintigste de roman PS. I love you. Twee jaar later, in 2004, debuteerde ze zeer succesvol met dit boek. De titel stond wekenlang op nummer één en werd meerdere keren vertaald. Ook verscheen er een verfilming met onder andere Hilary Swank als een van de hoofdrolspelers.
Toen ik jou ontmoette is Aherns nieuwste roman. De cover laat een man en een vrouw zien met tussen hen in een groot hart. En dat is niet het enige hart dat op de cover te vinden is. Een omslag als dit doet vermoeden dat we te maken hebben met een liefdesverhaal. Dat in combinatie met de titel kan een lezer laten denken dat het boek gaat over hoe de twee elkaar ontmoet hebben en zich vervolgens in een hartstochtelijke relatie hebben gestort. Een zeer misleidende cover, niet alleen omdat hoofdpersoon Jasmine wordt beschreven als roodharige, maar ook omdat er geen sprake is van iets dat ook maar in de buurt komt van die hartstochtelijke liefdesrelatie. Op de achtergrond is de liefde wel aanwezig, maar dit is voornamelijk tegen het einde van het verhaal en is ook niet waar het in dit boek om draait.
Jasmine raakt haar baan kwijt. Ze was altijd een echte carrièrevrouw en het werkeloze leven valt haar zwaar. Ze brengt haar dagen vooral door met het ophalen van herinneringen aan vroeger, een tuin aanleggen en het in de gaten houden van haar overbuurman, een bekende radiopresentator die zo zijn eigen problemen heeft. De fragmenten waarin ze haar buurman bekijkt of op den duur zelfs tegen hem praat zijn geschreven in de tweede persoon enkelvoud. Aan die buurman heeft Jasmine overigens een hekel sinds hij een zeer negatieve discussie over het syndroom van Down geleid heeft tijdens een van zijn programma’s. Doordat haar zus Heather aan het syndroom van Down lijdt, maakte dat het voor Jasmine extra persoonlijk. Dit wordt regelmatig bevestigd wanneer Jasmine herinneringen ophaalt aan die keren dat iemand rondom haar zich negatief uitliet over mensen met het syndroom van Down. Nog altijd kan ze de woeden voelen en wil ze graag een klap uitdelen.
Deze momenten laten je iets meer zien van Jasmine, maar afgezien daarvan blijft ze een vrij oppervlakkig karakter zonder diepgang. En ze is niet de enige. Toen ik jou ontmoette staat vol met nietszeggende personages, waardoor het lastig wordt om met ze mee te leven. Zonde, want de basis is er en met iets meer uitwerking zouden Jasmine en de anderen al veel levensechter overkomen.
Om duidelijk te maken dat het verhaal een tijdsbestek van een jaar beslaat, wordt er tussendoor duidelijk aangegeven in welk seizoen de volgende hoofstukken zich afspelen. Op deze pagina’s staat ook beschreven welke maanden er (op het noordelijk halfrond) bij horen en wat typerend is voor dit seizoen. Zo wordt de winter beschreven als een ‘periode van inactiviteit en verval’. Leuk gevonden, maar het ondersteunt ook de traagheid waarmee het verhaal verteld wordt. In een jaar tijd kan er veel gebeuren en dat is ook precies wat je verwacht van deze roman, maar in werkelijkheid gebeurt er eigenlijk vrij weinig.
Reageer op deze recensie