Gekker dan dit is niet mogelijk

The Hanging Artist wordt beschreven als een surrealistisch, modern fantasieverhaal en dat is zeker geen understatement. Het absurde is niet ver te zoeken in dit verhaal waarin de vraag gesteld wordt: wat als Franz Kafka niet gestorven was aan tuberculose? Hij was alleszins heel erg verbaasd toen hij van de ene dag op de andere genezen bleek te zijn. Helaas bleek dat niet het gekste te zijn wat hem in zijn nieuwe leven zou overkomen. Hij krijgt van een van geslacht veranderende rechercheur de opdracht om onderzoek te doen naar enkele mysterieuze moorden. Verschillende mensen in de stad werden opgehangen, maar van de dader en het touw was nooit een spoor te bekennen. Toevallig is er net op dat moment een act in het theater waarin een man zich elke avond opnieuw ophangt en de vraag is of er is verband is tussen hem en de moorden. In deze zoektocht wordt Kafka vergezeld door een reuzekakkerlak die alleen hij kan zien en die voor elke andere persoon onzichtbaar lijkt te zijn.

Als je na het lezen van deze beschrijving denkt dat dit boek wel heel absurd is, dan heb je helemaal gelijk. Dit boek overschrijdt alle grenzen van het mogelijke en lapt zelfs de wetten van de fysieke aan zijn laars. Je valt van de ene verbazing in de andere telkens je een bladzijde omslaat en er zijn geen enkele voorspelbare momenten in dit boek. Hoewel dit allemaal erg positief klinkt, gaat dit boek ietwat te ver in zijn absurditeit. Er moet een bepaalde vorm van herkenning en identificatie in een boek aanwezig zijn om de aandacht van een lezer te behouden en Steinhagen heeft dit volledig genegeerd. Absurditeit kan heel erg interessant zijn, maar hij creëert een té groot gevoel van vervreemding.

Bijkomend lijkt Steinhagen ’s schrijfstijl even absurd te zijn als de inhoud van zijn boek. Hij spreekt zichzelf soms tegen, schrijft dingen op absoluut niets slaan en maakt het boek soms erg moeilijk om te volgen en je aandacht bij te houden. Wanneer je al zo erg moet nadenken over de absurditeit van de inhoud, is het niet zo handig als je dan ook nog eens de manier van schrijven moet ontrafelen. Tegen het einde wordt het verhaal wel makkelijker te volgen, aangezien Kafka dichter bij de oplossing voor zijn mysterieus raadsel komt. Jammer genoeg volgt de ontknoping zo plots en is deze zo onbevredigend dat de hele zoektocht en ontrafeling van het mysterie heel erg leeg aanvult.

Steinhagen had met dit boek een erg interessant idee en had een roman van topkwaliteit neer kunnen zetten waar Kafka zelf trots op geweest zou kunnen zijn. Jammer genoeg is hij hier voor mij niet in geslaagd. Ik lees graag absurde boeken, maar dit boek ging voor mij toch te ver.