Tweede-deel-syndroom

These Divided Shores is het tweede en laatste deel in de Streamraiders duologie geschreven door Sara Raasch. TDS pikt meteen op waar These Rebel Waves, het eerste deel, eindigde en gooit je meteen terug in de actie en avonturen die Lu, Vex en Ben beleven. De situatie aan het einde van TRW was erg hopeloos en deze hopeloosheid lijkt verdergezet te worden in TDS. De groep is helemaal opgesplitst, ze weten niet hoe het met elkaar gaat en Elazar lijkt sterker dan ooit. Het einde lijkt nabij te zijn voor Grace Loray en de enige manier om het eiland te redden is om iedereen te verenigen tegen Elazar. Om dit te doen zullen Lu, Vex en Ben eerst hun verleden moeten confronteren om te slagen in hun doel het eiland te bevrijden van zijn tiran.

Met TDS gooit Raasch haar lezers meteen terug in de actie waarin haar vorige boek eindigde. Het is duidelijk dat de hoofdpersonages in dit tweede deel moeten proberen om hun problemen van het vorige boek op te lossen om een verenigd front te vormen tegenover hun vijand. Dit komt mogelijk terug in de wel heel passende cover, waarop het logo van het eerste boek in stukken aangespoeld op het strand ligt en waaruit duidelijk wordt dat deze stukken weer gelijmd moeten worden. Dit lijmen neemt jammer genoeg wel wat tijd in beslag, waardoor de echte actie wat laat ingezet wordt. Toch weet Raasch de aandacht van de lezer te behouden aan de hand van enkele slim geplaatste plottwists. Deze leken soms niet even logisch, maar creëerden wel een soort shockeffect waardoor de lezer aangezet om toch nog een hoofdstukje verder te lezen.

Raasch maakte in dit tweede deel ook weer gebruik van de verschillende perspectieven die de lezer al bekend waren vanuit het eerste deel. Waar er in het eerste deel wat ongelijkheden waren in de actie en de waardering van elk verschillend perspectief, zijn deze ongelijkheden in dit tweede deel meer gelijkgetrokken. In niet elk perspectief zat evenveel actie en niet elk perspectief was even aangrijpend in TRW. Dit is niet meer het geval in TDS, maar over het algemeen lijken de perspectieven allemaal wat afstandelijk. Hierdoor wordt het voor de lezer moeilijker om een connectie te vormen met de verschillende personages terwijl er in het eerste deel minstens één perspectief of personage wel sterk aansprak.
Hoewel het boek op vlak van plot en personages niet altijd even sterk is, brengt Raasch wel nog steeds een sterke boodschap naar buiten met deze duologie. Ze pleitte in het eerste deel al voor diversiteit en dit zet ze voort in TDS. Het thema diversiteit wordt zelfs nog meer opengetrokken en nog duidelijker naar voren gebracht in TDS. Hierbij gaat het om diversiteit op vlak van geaardheid, maar ook op vlak van cultuur, afkomst, etniciteit enz. Dit maakt dat Raasch binnen de YA/fantasy toch wel een sterke duologie heeft uitgebracht met een belangrijke boodschap. Diversiteit is belangrijk en je moet elkaars verschillen accepteren om samen te kunnen werken en te overleven.

Het is erg jammer dat deze duologie aan het o zo bekende tweede-deel-syndroom lijkt te lijden, waarbij het tweede deel niet aan de verwachtingen voldoet die men op basis van het eerste deel heeft. Hierdoor verliest TDS een aantal sterren, maar Raasch is er helemaal in geslaagd om haar boodschap luid en duidelijk over te brengen en daar verdient ze zeker respect voor.