De overgang als een wilde roadtrip in golden light

In All fours van Miranda July, vertaald door Lydia Meeder en Gerda Baardman, besluit een succesvolle kunstenares in allerijl haar dagelijkse sleur te doorbreken. Ze laat man en kind – Harris en Sam – achter en vertrekt met de auto van Los Angeles naar New York om daar, omringd door vrienden, kunst en chique feesten, haar vijfenveertigste verjaardag te vieren. New York bereikt ze echter niet. Net zo snel als ze vertrok, rijdt ze de snelweg af om een halfuur verwijderd van haar huis een motelkamer te betrekken. Ze laat de kamer door een aspirerende binnenhuisarchitecte renoveren tot een boudoir en raakt verwikkeld in een (slow burn) romance met een getrouwde dertiger onder het mom van: 'Als je alleen maar op doorreis was, kon je met iedereen een praatje maken.' Zoals ze de inhoud van haar carrière in gesprekken met onbekenden behendig omzeilt, veinst ze voor haar gezin haar 4400 kilometer lange roadtrip naar New York – inclusief aanvankelijke opgetogenheid, moeheid en heimwee. Immers: je bent een Bestuurder of je bent het niet. Met één vraag van Sam ('Mag ik New York zien?') wordt de roes van onvervulde dromen en verlangens waarin de kunstenares haar midlifecrisis – specifieker nog: (peri)menopauze – in haar motelkamer uitleeft, tijdelijk weggevaagd: 'Ik had mezelf letterlijk geparkeerd.'

July publiceerde in 2007 een verhalenbundel en in 2015 verscheen haar debuutroman De eerste foute man. Naast schrijver werkt July als acteur, kunstenaar en filmmaker. Haar film Me and You and Everyone We Know uit 2005 werd bekroond met een Gouden Palm op het Filmfestival van Cannes. Centraal in haar werk staat het innerlijk leven van mensen. De focus legt ze vooral op vrouwen van middelbare leeftijd voor wie de lijn tussen realiteit en fantasie steeds dunner wordt. Ook All fours beschikt over deze focus. De lezer wordt meegezogen in de wervelende emoties van de kunstenares als ze beseft dat haar beste jaren misschien wel achter haar liggen: 'Op mijn veertigste of tweeënveertigste zou ik nog in de race zijn geweest, maar nu was het te laat. [...] Het leven werd niet almaar beter. Sommige dingen liep je gewoon mis en dat was dat.' Alles wat zich buiten deze focus bevindt – een huwelijk dat op de klippen dreigt te lopen, onverwerkte pijn uit het verleden – is een ongrijpbare blur die wel wat weg heeft van het voorbijschietende landschap tijdens een metershoge val naar beneden, zoals July de levensfase van vrouwen in de overgang symboliseert én in een alleszeggende grafiek weergeeft.

Toch is All fours geen deprimerend boek. Integendeel. Ondanks een kluwen gevoelens van wanhoop, afscheid en lust die onder de oppervlakte sluimert, schrijft July lichtzinnig en met humor over de zelf ingelaste pauze die de kunstenares neemt van haar huwelijk, het moederschap en haar werk. De zoektocht naar haar identiteit en de drang naar het heruitvinden van zichzelf bieden ruimte voor openhartige (queer liefdes)scenes, absurde wendingen en informatieve stukken over de impact en symptomen van de menopauze. In plaats van een rechte weg te volgen, neemt All fours verschillende afritten die de lezer verwart en doet snakken naar enige vorm van navigatie. Pas aan het einde van deze wilde rit blijkt hoe verrassend knap July de werkelijke bestemming van de hoofdpersoon al die tijd in beeld heeft weten te houden: zich berusten in haar getransformeerde ik. (En die als het even kan vastleggen in het fotografisch verantwoorde 'golden light'.)

Wil jij ook meer en leuker lezen? Lees dan dit boek voor de Hebban Reading Challenge van 2024!

Vink er bijvoorbeeld de volgende checklistcategorieën mee af: 'Lees een kleurrijk boek' en 'Lees een jong boek'. Meedoen kan via Hebban.nl/challenge.