Een historische wereldreis door (over)grootmoeders herinneringen

Geraldine de Groot krijgt tijdens haar verblijf met haar moeder en overgrootmoeder in het Franse Antibes, een opmerkelijk telefoontje uit Engeland. Veilinghuis Sotheby’s in Londen heeft een zeldzame Alfa Romeo binnengekregen. Terwijl een medewerker de eigenaar probeerde te achterhalen, stuitte hij op de contactgegevens van Geraldines overleden tante Charlotte la Grande. De oldtimer is volgens de man aan de andere kant van de lijn ‘een fortuin waard’. Het bericht dat de verloren gewaande antieke cabriolet is gevonden, is prachtig nieuws. Maar de moeder van Geraldine is van mening dat haar oma, nonnina Beatrice, het heuglijke feit niet aankan. In eerste instantie omdat Beatrice te oud is. Maar ook door alle pijnlijke herinneringen die rondom de oldtimer hangen. Geraldine negeert haar moeders advies en confronteert haar overgrootmoeder met de vondst van de bijzondere automobiel. Bellagio van Nan Adams neemt de lezer vervolgens mee naar de jaren 30, vlak voor het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog.

Samen met haar ouders bracht de in Alkmaar geboren Beatrijs de Groot de zomer van 1938 door in het Italiaanse dorpje Bellagio. Verontrustende berichten over de oorlog bereikten steeds vaker deze ‘Parel aan het Comomeer’ zoals het kustdorp ook wel wordt genoemd. Als tiener had Beatrijs echter andere dingen aan haar hoofd. Ze had haar oog laten vallen op de knappe en rijke Italiaanse Carlo die samen met zijn moeder vakantie kwam vieren in Bellagio. Beatrijs’ ouders, erfgenamen van bankiers en een tulpenbollendynastie, keurden Carlo goed. De eerstvolgende keer dat Beatrijs haar vakantievrienden (een gezelschap van jongeren uit alle windstreken) ontmoette bij de aanlegsteiger, was Carlo er ook bij. Haar gevoelens bleken wederzijds. Vanuit een vakantieliefde ontstond er een huwelijk tussen Beatrijs ‘Beatrice’ la Grande en Carlo, zoon van hertog Alessandro Dara di Milano. Met het heersende fascisme in Italië en een naderende wereldoorlog, raakte het pasgetrouwde koppel steeds meer betrokken bij de nasleep van de mysterieuze dood van Carlo’s vader in 1929 op de trappen van de sinistere kerk San Bernardino alle Ossa in Milaan.

Adams schreef eerder de ‘cozy’ crime-trilogie Vera op de Veluwe. In Bellagio, het eerste deel uit De Alfa vrouwen-trilogie, weeft ze historische feitjes en fictieve elementen moeiteloos in elkaar wanneer grootmoeder Beatrice herinneringen ophaalt. De hoofdstukken zijn kort en behapbaar. Hoewel het boek beladen onderwerpen aansnijdt (oorlog, verlies, familiegeheimen) hangt er in Bellagio een luchtige feelgoodsfeer. Het verhaal bevat kleine handgetekende kaartjes zodat de lezer weet waar de personages zich geografisch gezien bevinden. Dit laatste wisselt nogal eens, want Beatrice reist de hele wereld over. Deze reislust wordt nog meer benadrukt door de levendige beschrijvingen die Adams van de omgevingen geeft. Een leuke toevoeging zijn de teksten in verschillende talen. Adams voert het verteltempo soms te hoog op. Dit zorgt ervoor dat gebeurtenissen snel aan de lezer voorbijtrekken, zonder dat de uitwerking ervan op de personages grondig wordt uitgewerkt. Dat neemt niet weg dat Bellagio een vlot geschreven verhaal is, met een dosis historische fictie, een ingrijpend mysterie én een cliffhanger die je reikhalzend doet uitkijken naar het vervolg.