Zelfacceptatie is het mooiste (kerst)cadeau

Een ongelooflijke kerst van Nadine Swagerman volgt de 18-jarige Noëlle. Ze groeit op in een gelovig gezin dat iedere zondag trouw naar de kerk gaat. Al snel wordt duidelijk dat Noëlle thuis een masker draagt. Het is een plek waar ze ‘half zichzelf is, half gelukkig.’ Kerst is voor haar ‘the most awful time of the year’, maar zolang ze met haar ouders onder één dak woont is ze verplicht het op hun manier te vieren. In eerste instantie lijkt ‘het onbestemde gevoel’ in haar maag te worden veroorzaakt door die naderende kersttijd. Maar dan blijkt dat ze al twee maanden kampt met een nare break up waar ze alleen met beste vriend Raffaele over kan praten. Hoe meer Noëlle moet ‘verzwijgen, verhullen of verdraaien’, hoe uitputtender het wordt om zich anders voor te doen. Via haar gedachtegangen en ontmoetingen met Raffaele ontdekt de lezer dat Noëlle worstelt met haar geaardheid en er een innerlijke strijd in haar woedt. Deze strijd tussen het willen voldoen aan het beeld dat anderen van haar hebben en het accepteren van haar ware identiteit staat centraal in deze kerstnovelle voor jongeren.

Behalve queer-zijn en je daar (nog) niet comfortabel bij voelen, verkent Swagerman het verlangen om je af te zetten tegen het geloof en de bijkomende verplichtingen. In het geval van Noëlle zorgt dit voor de nodige botsingen met haar moeder, die niet alleen leeft voor kerst, maar ook voor de kerk. Een ongelooflijke kerst maakt deel uit van de ‘Jij doet ertoe’-reeks van Kluitman, boeken met maatschappelijke en sociale thema’s die geschreven zijn om de doelgroep herkenning te bieden. Noëlles gedrag wordt overtuigend neergezet en in gedachten neemt ze geen blad voor de mond. Hoe kan de kerk voor haar een veilige haven zijn als queers er niet altijd worden geaccepteerd zoals ze zijn? Mag ze nog wel bij haar ouders wonen als die erachter komen wie ze werkelijk is? De novelle zit vol met dit soort overpeinzingen waar jongeren met een vergelijkbare worsteling zich door gehoord zullen voelen en bevat een persoonlijk nawoord van de auteur dat steun biedt.

Zowel de kerk als de kerstgedachte komen samen in de jaarlijkse benefiet, waar geld wordt ingezameld voor armen en daklozen en waar Noëlle van haar moeder aan moet deelnemen. Daar ontmoet ze de aantrekkelijke Xia, een meisje met wie ze eerder ruzie had in het bowlingcentrum waar ze werkt. Wederzijdse gevoelens bloeien op via een enemies-to-lovers liefdesverhaal en hun contact verdiept zich snel. Xia is verder in haar acceptatie en dit is voor Noëlle leerzaam, maar tegelijkertijd ook beangstigend. Hoewel de onderwerpen zwaar zijn (peer pressure, outing, zelfacceptatie), schrijft Swagerman vlot en met gemak hanteert ze de (spreek)taal van jongeren. De rake uitwerking van iemand wegduwen terwijl je het eigenlijk niet zo bedoelt, het geven van tijd en het belang van vriendschap en de warmte van een ‘found family’ als die bij je biologische familie ontbreekt, zijn als (kerst)lichtpuntjes opgehangen in het verhaal. De novelle zit vol personages met verschillende culturele achtergronden die voor de nodige diversiteit zorgen en de kerstsfeer is op de achtergrond wel degelijk aanwezig. (Het boek bevat zelfs een playlist op Spotify met hoofdzakelijk kerstnummers.) Belangrijke knopen worden niet doorgehakt, daar is tijd voor nodig, maar het nemen van kleine stappen maakt deze kerst voor Noëlle niet minder ongelooflijk – in de breedste zin van het woord.