Het (niet zo) orthodoxe leven van Hoodie Rosen

Het leven van de orthodox-joodse Hoodie Rosen is zo slecht nog niet. Hij is net verhuisd en heeft nog steeds alle tijd om zijn Thora-les te verwaarlozen, te basketballen en koosjer te snacken. De inwoners van Tregaron zijn niet blij dat er zoveel orthodoxe joden tegelijk in hun wijk zijn komen wonen, maar dat is niet zijn probleem… Dat wil zeggen, totdat hij Anna-Marie Diaz O’Leary ontmoet en verliefd wordt. Zij is toevallig de dochter van de koppige burgemeester die de joodse gemeenschap de wijk uit probeert te werken. Als zijn gemeenschap zich tegen Hoodie keert omdat hij partij kiest voor de vijand, zit hij klem tussen zijn eerste liefde en de enige wereld die hij ooit heeft gekend. Een prachtig verhaal over haat en verraad - en vriendschap uit de meest onverwachte hoeken.

Het boek gaat over de joodse Hoodie Rosen en over zijn rol in de joodse gemeenschap en als “enige” joodse zoon. Je leert Hoodie goed kennen, hij heeft een sterke eigen mening die iedereen mag horen en hij houdt wel van een grapje. De humor in dit boek kan ik zeker wel waarderen.

“Het jodendom heeft regels voor zo ongeveer alles, van hoe je dieren slacht, of tv-kijkt zonder de sjabbos (onze rustdag) te onderbreken, tot wanneer en hoe lang je niet mag eten op vastendagen (en dat zijn er veel). Maar de truc is dat je de regels pas hoeft te volgen als je ze kent. Als je joods bent, maar je wéét niet dat je joods bent, dan hoef je de regels helemáál niet te volgen. Het is alsof je naar de winkel gaat en een paar dingen steelt, en dat de politie dan komt en je wil arresteren, en jij dan zegt: Wacht eens even, ik wist niet dat het verboden was om dit spul mee te nemen zonder te betalen, en de politie dan zegt: O, oke, sorry. Fijne dag nog. En geniet van de gratis tv.”

Dankzij dit boek krijg je een kijk in het leven van orthodoxe-joden, maar ook hoe het leven van een orthodoxe-joodse jongeman is met alle verleidingen van buitenaf.

In het boek staan veel joodse termen, benamingen en namen van personen. Er staat een woordenlijst achterin met uitleg van die bepaalde woorden. Ik heb maar heel af en toe in die lijst gekeken, want over het algemeen kun je die woorden wel in de context plaatsen. Ik vond dat wel wennen met lezen, want het is toch net even anders dan onze eigen taal/namen.

De schrijfstijl van dit boek is vlot, maakt nieuwsgierig waardoor je door wil blijven lezen. En toch toen ik het boek uit had, was ik niet tevreden. Ik miste iets en ik weet eigenlijk niet eens wat ik dan mis.

“Zelfs uit de verte zag ik dat ze huilde, wat me geen verrassing leek - huilen is een van de populairste activiteiten op een kerkhof.”

Het boek krijgt 3 sterren van mij, ik was gewoon niet helemaal tevreden toen ik het boek uit had. Misschien had ik meer drama verwacht of een ander einde. Misschien omdat ik deze YA als volwassenen las… Maar goed, als deze YA je aanspreekt zou ik hem zeker aanraden want het verhaal zit zeker goed in elkaar en smaken verschillen.