Een prachtige roman vol avontuur, drama en liefde

Ivy is opgegroeid te midden van de bevroren meren en ongerepte bossen in Canada, omringd door de sneeuw waar ze zo van houdt. Na een groot verlies moet ze naar Californië verhuizen, maar ze kan aan niets anders denken dan aan wat ze achterliet. De enige familie die Ivy nu nog heeft is haar peetvader John. Maar zijn zoon, Mason, is niet langer het schattige jongetje van wie ze als kind foto’s zag. Hij is inmiddels volwassen en heeft de priemende ogen van een wild dier. De eerste keer dat hij naar haar lacht - dreigend, zijn perfecte lippen opgetrokken - weet ze dat met hem samenleven niet makkelijk gaat worden. Mason wil haar niet in zijn huis en doet er niets aan om dit te verbergen.

Terwijl Ivy probeert haar hoofd boven de woeste golven van haar nieuwe leven aan de oceaan te houden, blijven Canada’s ijzige mysteries haar achtervolgen. Ook al doet ze er alles aan om haar hart, wit als sneeuw, nog een keer te laten bloeien en de winterse kou te overwinnen.

“De mensen mogen naar je kijken, Ivy, maar er zijn er maar weinig die je echt kunnen zien. Soms zijn ogen niet voldoende. Vergeet dat nooit.”

Erin Doom, bekend van De Tranenmaker heeft opnieuw een prachtig roman geschreven. Zoals sneeuw valt staat bomvol mooie zinnen/ levenslessen. Ik hou echt van zulke boeken. En hoe mooi is ook deze uitgave? Met een mooi gekleurd boekblok.

Het boek gaat over Ivy, die door ongelukkige omstandigheden bij John en Mason in huis komt te wonen. En over Mason, die Ivy daar niet wil hebben. Ondanks dat Mason Ivy daar niet wil hebben voel je die aantrekkingskracht. Ik hou van verhalen waarin de personages elkaar aantrekken en afstoten.

De personages - Ivy, Mason en John - zijn mooi, maar ook heel realistisch neergezet. De auteur heeft het verhaal zo geschreven dat je je makkelijk kunt inleven. En dat het ondanks de lange hoofdstukken soms moeilijk is om het boek weg te leggen.

Er is een reden waarom Ivy bij John en Mason komt te wonen en in het begin is er nog veel onduidelijk. Maar hoe verder je in het verhaal komt, hoe spannender het eigenlijk wordt en hoe meer je te weten komt.

“Niet alleen mijn lichaam had het gevoel dat het op de verkeerde plek was. Het gold ook voor mijn geest, mijn hart, mijn ziel, alles: ik was volkomen uit het lood geslagen, als een puzzelstukje dat met kracht op een plek is gedrukt waar het niet hoort.”

Het verhaal past mooi bij de personages, zoals de vader van Ivy. De auteur omschrijft hem op een manier en daardoor kun je je hem helemaal voorstellen. Altijd mooi als een auteur zo beeldend kan schrijven.

Zoals sneeuw valt krijgt 4 sterren van mij, omdat het mij net iets minder raakte dan de tranenmaker heeft gedaan. Maar toch was het een mooi verhaal met poëtische zinnen. Ik hou echt van boeken die op deze manier zijn geschreven. En vanaf nu wil ik alles lezen wat er nog uit gaat komen van deze auteur.