Lezersrecensie
Een fijne afsluiter!
Hoe vaak moet je alles kwijtraken, voor je écht gelukkig kunt worden?
Jamie dacht de juiste keuze te maken toen hij voor de liefde ging, maar als hij terugkeert naar Nederland raakt hij alles kwijt. Hij stort zichzelf in de afgrond, sluit iedereen buiten en doet niets anders dan zwelgen in zelfmedelijden.
Wanneer zijn ergste nachtmerrie werkelijkheid wordt, krijgt hij ineens hulp uit onverwachte hoek.
Als Hazel terugkomt uit Parijs, wordt ze meteen van haar roze wolk afgegooid. Ze krijgt schokkende informatie over haar verleden en krijgt geen kans om dat te verwerken, omdat de volgende nachtmerrie zich al aandient. Ze stort zich volledig op het helpen van anderen en lijkt te vergeten wie ze ooit was en wat haar zo gelukkig maakte.
Weet Hazel uit haar diepe dal te kruipen? Zal Jamie ooit leren wat belangrijk is in het leven? En vinden Jamie en Hazel elkaar weer terug, zijn hun verschillen te groot?
Daar is het derde deel en ik ben blij dat ik er niet zolang op heb hoeven wachten. Want na de eerste twee delen gelezen te hebben, wil je eigenlijk meteen door. Dus tip: lees ze gewoon alledrie achter elkaar.
"Ik dacht dat destijds ook. Dat we ondanks al onze verschillen perfect bij elkaar pasten. Maar hij brak mijn hart. Brak is trouwens nog netjes uitgedrukt. Hij rukte het eruit, stampte erop, stak het in de brand en scheurde de nasmeulende restjes in kleine stukjes voor hij het terugstopte."
Ik vond de eerste twee delen echt goed, dus de lat voor het laatste deel lag best hoog. Dit deel hangt samen van drama. En natuurlijk moet alles eerst slechter gaan voordat alles beter wordt. Maar ik vond het een beetje teveel waardoor bepaalde delen voor mijn gevoel niet helemaal meer geloofwaardig waren.
En dat wil niet meteen zeggen dat ik het boek meteen slecht vond, want dat is absoluut niet waar. De schrijfstijl van Tamara zorgt er namelijk voor dat je door het boek
heen vliegt. En je het ene hoofdstuk na het andere verslind.
Ook heb ik veel gevoeld in dit derde deel. Ik heb me verdrietig gevoeld, maar ook gefrustreerd, en geirriteerd. Ik heb medelijden gehad, maar ook de liefde gevoeld (in verschillende vormen).
"De belangrijkste levensles is toch wel dat je verantwoordelijk bent voor je eigen geluk. Zorg dat je
zelf gelukkig bent. Dat is het allerbelangrijkste. Als je zelf niet gelukkig bent, dan kun je anderen
ook niet gelukkig maken. Iedereen is het waard om gelukkig te worden, nooit denken dat dat niet zo is.
Het boek krijgt van mij 3 sterren, want ondanks de geloofwaardigheid was het wel een boek met 'all the feels'. Heb ik wel van het boek genoten en kan ik het verhaal met een fijn gevoel afsluiten.
Jamie dacht de juiste keuze te maken toen hij voor de liefde ging, maar als hij terugkeert naar Nederland raakt hij alles kwijt. Hij stort zichzelf in de afgrond, sluit iedereen buiten en doet niets anders dan zwelgen in zelfmedelijden.
Wanneer zijn ergste nachtmerrie werkelijkheid wordt, krijgt hij ineens hulp uit onverwachte hoek.
Als Hazel terugkomt uit Parijs, wordt ze meteen van haar roze wolk afgegooid. Ze krijgt schokkende informatie over haar verleden en krijgt geen kans om dat te verwerken, omdat de volgende nachtmerrie zich al aandient. Ze stort zich volledig op het helpen van anderen en lijkt te vergeten wie ze ooit was en wat haar zo gelukkig maakte.
Weet Hazel uit haar diepe dal te kruipen? Zal Jamie ooit leren wat belangrijk is in het leven? En vinden Jamie en Hazel elkaar weer terug, zijn hun verschillen te groot?
Daar is het derde deel en ik ben blij dat ik er niet zolang op heb hoeven wachten. Want na de eerste twee delen gelezen te hebben, wil je eigenlijk meteen door. Dus tip: lees ze gewoon alledrie achter elkaar.
"Ik dacht dat destijds ook. Dat we ondanks al onze verschillen perfect bij elkaar pasten. Maar hij brak mijn hart. Brak is trouwens nog netjes uitgedrukt. Hij rukte het eruit, stampte erop, stak het in de brand en scheurde de nasmeulende restjes in kleine stukjes voor hij het terugstopte."
Ik vond de eerste twee delen echt goed, dus de lat voor het laatste deel lag best hoog. Dit deel hangt samen van drama. En natuurlijk moet alles eerst slechter gaan voordat alles beter wordt. Maar ik vond het een beetje teveel waardoor bepaalde delen voor mijn gevoel niet helemaal meer geloofwaardig waren.
En dat wil niet meteen zeggen dat ik het boek meteen slecht vond, want dat is absoluut niet waar. De schrijfstijl van Tamara zorgt er namelijk voor dat je door het boek
heen vliegt. En je het ene hoofdstuk na het andere verslind.
Ook heb ik veel gevoeld in dit derde deel. Ik heb me verdrietig gevoeld, maar ook gefrustreerd, en geirriteerd. Ik heb medelijden gehad, maar ook de liefde gevoeld (in verschillende vormen).
"De belangrijkste levensles is toch wel dat je verantwoordelijk bent voor je eigen geluk. Zorg dat je
zelf gelukkig bent. Dat is het allerbelangrijkste. Als je zelf niet gelukkig bent, dan kun je anderen
ook niet gelukkig maken. Iedereen is het waard om gelukkig te worden, nooit denken dat dat niet zo is.
Het boek krijgt van mij 3 sterren, want ondanks de geloofwaardigheid was het wel een boek met 'all the feels'. Heb ik wel van het boek genoten en kan ik het verhaal met een fijn gevoel afsluiten.
1
Reageer op deze recensie