Lezersrecensie
Hoe voelt het?
Eve Monroe is een liefhebbende moeder x echtegenote en bestsellerauteur. Ze heeft net een nieuw boek afgerond en haar uitgever heeft een grootse en chique lancering voorbereid - alles wijst erop dat dit weer een groot succes gaat worden. Dan wordt ze wakker in een ziekenhuiskamer en krijgt ze te horen dat ze is geopereerd aan een kwaadaardige tumor in haar hersenen. Wat volgt is een aangrijpend verhaal over iemand die moet leren leven in een nieuwe werkelijkheid die totaal anders is dan waar ze aan gewend was, zonder te weten hoelang het voor haar gaat duren.
Sophie Kinsella heeft voor het eerst een verhaal geschreven gebaseerd op waarheid. Het is een dun, fictief boek maar tegelijkertijd autobiografisch. Daardoor komt hij nog meer binnen.
Sophie Kinsella weet met zo weinig woorden je toch heel erg te raken. Mede door haar hele (gezins)situatie. En je leest hem in een ruk uit, of niet, omdat het gevoelsmatig niet lukt.
Ik denk dat het voor mensen die dit hebben meegemaakt best heftig kan zijn om dit te lezen. Of misschien is het juist fijn voor de herkenbaarheid.
Het boek krijgt 5 sterren voor mij. Ja het is een dun boek, en ja het had uitgebreider gemogen. Maar ik denk dat het boek gewoon precies is wat de auteur ermee wil laten zien. Haar verhaal op haar manier.
Sophie Kinsella heeft voor het eerst een verhaal geschreven gebaseerd op waarheid. Het is een dun, fictief boek maar tegelijkertijd autobiografisch. Daardoor komt hij nog meer binnen.
Sophie Kinsella weet met zo weinig woorden je toch heel erg te raken. Mede door haar hele (gezins)situatie. En je leest hem in een ruk uit, of niet, omdat het gevoelsmatig niet lukt.
Ik denk dat het voor mensen die dit hebben meegemaakt best heftig kan zijn om dit te lezen. Of misschien is het juist fijn voor de herkenbaarheid.
Het boek krijgt 5 sterren voor mij. Ja het is een dun boek, en ja het had uitgebreider gemogen. Maar ik denk dat het boek gewoon precies is wat de auteur ermee wil laten zien. Haar verhaal op haar manier.
1
Reageer op deze recensie