Kan je jezelf blijven in tijden van oorlog?

De lange weg is het vervolg op In de voorste linie. Het verhaal neemt ons mee naar het jaar 1943, de Tweede Wereldoorlog, maar met een bijzondere twist: wat als vrouwen hadden meegevochten? Net als in deel één volgen we terug Rio, Frangie en Rainy, drie jonge vrouwen in het Amerikaanse leger. Ze bevinden zich in Italië en zijn ondertussen geen groene soldaten meer. Alle drie hebben ze veel meegemaakt en zijn ze veranderd door de oorlog. En in Italië blijkt de oorlog alleen maar heftiger te worden.  

Michael Grant is een bekende Amerikaanse young adult-schrijver die de populaire bestsellerserie ‘Gone’ schreef. De auteur heeft een passie voor geschiedenis en vindt dat verhalen meer kunnen vertellen dan feiten. En als je zijn boeken leest, dan geef je hem misschien wel gelijk.  

De lange weg is een waardige opvolger van In de voorste linie. Al vanaf de eerste pagina sleurt Grant je mee in de chaos van de oorlog en schept hij een krachtig beeld van hoe het daar was. Ruw, vuil en hard. Grant houdt het niet proper en trekt zijn lezer door de vol modder gelopen loopgraven en drukt hen met de neus op de feiten. Dit is hoe oorlog eruitziet.  

De karakterontwikkeling van de hoofdpersonages is wat deel twee zo goed maakt. Rio, Frangie en Rainy zijn enorm gevormd door de oorlog en Grant geeft die veranderingen heel mooi weer. Samen met de personages zelf ontdek je dat ze niet meer zijn wie ze waren. Dat roept heel veel vragen op. Is het erg dat ze veranderd zijn? Gaan ze nog passen in hun wereld van voor de oorlog? En gaan ze deze oorlog wel overleven? Waar geen twijfel over bestaat: je gaat van deze personages houden.  

De gedachtegang van sommige personages is extreem en zou onbegrijpelijk zijn mocht je hen gewoon in het dagelijkse leven tegenkomen. Maar door de manier waarop Grant zijn personage doet ontwikkelen, leef je helemaal mee. Je doorleeft wat zij meemaken en begrijpt daarom ook hun visie. Hoe pijnlijk die ook kan zijn. Een oorlog is onbegrijpelijk en dat heeft zijn impact op mensen.  

Hoewel de oorlog zwaar is en Grant het heeft over een donker stuk geschiedenis – en dat niet mooier wil weergeven – is het boek niet alleen maar zwaar. Er zijn nog steeds mooie en lichte momenten en die schoonheid raakt je als lezer. Hoe heftig het verhaal ook is, het deprimeert niet en dat is een krachtig aspect van dit boek.  

De ultieme twist op dit stukje geschiedenis, dat vrouwen deelnemen aan de oorlog, zorgt voor veel verfrissing in een verhaal dat al verteld is. Ook slaagt Grant er hierdoor in om vragen die vandaag actueel zijn aan te raken. Dit verhaal speelt zich tientallen jaren geleden af, maar brengt hedendaagse discussies naar boven. De rol van man en vrouw, wat man zijn is, wat vrouw zijn is. Heel interessant om over na te denken.  

Als je boek één gelezen hebt, dan moet je waarschijnlijk niet meer overtuigd worden om aan deel twee te beginnen. Voor alle anderen: begin aan deze serie, je gaat er geen spijt van krijgen. Dit boek bezorgt je kippenvel tijdens deze zomerse warmte en brengt de spanning naar deze luie zomerdagen. Herbeleef de geschiedenis en wordt geconfronteerd met hedendaagse vraagstukken.  

Grant is een groot schrijver, dat bewees hij al met Gone, en hij bevestigt het alleen maar met deze reeks. Een must-read. Deze boeken zouden deel moeten uitmaken van de geschiedenislessen (ook veel leuker dan droge leerstof), maar naast studenten zouden ook onze politieke leiders deze boeken in de bus mogen krijgen. Dan weten ze wat oorlog inhoudt, als je er middenin staat.