Een eerlijk, rauw en indrukwekkend verhaal

Boosheid, wantrouwen, onmacht.. vanaf de eerste bladzijde val je er middenin. De emoties worden zo rauw en eerlijk beschreven, waardoor ze hard bij je binnen komen. Maar hoe heftig hun emoties ook zijn, ik voelde gelijk een soort band met Juna en Lennon. Je wil ze helpen, ze steunen, doorlezen om erachter te komen of het na verloop van tijd beter zal gaan. En ja dat krijgt Carlie van Tongeren dus al in een paar hoofdstukken voor elkaar! ⁣
⁣
In dit boek volg je Juna, die uit huis geplaatst is en nu in het gezinshuis van Hanna en James woont. En Lennon, de zoon van Hanna en James, die ineens zijn ouders moet delen met 4 "probleemjongeren", zoals hij ze noemt. 2 totaal verschillende perspectieven die samen zorgen voor een goed beeld van een gezinshuis. De brieven van echte jongeren, die tussendoor gedeeld worden, maken het plaatje compleet. ⁣
⁣
Tijdens het lezen merk je dat er goed onderzoek is gedaan naar gezinshuizen en dat er veel echte ervaringen zijn meegenomen in dit verhaal. Van Tongeren schetst een goed beeld en beschrijft de situaties met respect, máár maakt de verhalen zeker niet mooier dan ze zijn. ⁣
⁣
En inderdaad Carlie, ik hou niet van open eindes.. maar bij dit verhaal past het perfect! Bij het sluiten van dit boek ben ik gewoon trots op de personages, die staan voor (te veel!) kinderen en jongeren die het moeilijk hebben, die te snel volwassen moeten worden en die hun geluk in eigen hand moeten nemen. ⁣
⁣
Conclusie: Een eerlijk, rauw en indrukwekkend verhaal over jongeren die niet meer thuis kunnen wonen en de mooie en moeilijke kanten van gezinshuizen.⁣
⁣
Tip: Dit is niet alleen een boek voor jongeren, maar zou ook door iedereen die werkt met kinderen en jongeren gelezen moeten worden. Dit boek zorgt gegarandeerd voor waardevolle inzichten! ⁣