Lezersrecensie
Intrigerende autobiografie
Onlangs mocht ik Wat is haar naam? van Mathilda van den Hof lezen. Dit boek gaat, zoals de ondertitel vermeldt, over het intergenerationele trauma in de vrouwenlijn. Door die ondertitel was ik geïntrigeerd. Het concept intergenerationeel trauma vind ik interessant en ik was dan ook meteen benieuwd hoe Van den Hof dit thema in haar boek zou bespreken.
Ik had wellicht kunnen weten dat dit geen gemakkelijk boek zou worden, maar uiteraard heb ik daar geen moment bij stilgestaan. Toen ik het boek in de brievenbus vond, ben ik dan ook meteen begonnen met lezen. In de proloog is het meteen raak. Abraham en Mathilda worden opgepakt en gedeporteerd naar Sobibor. Een oplettende buur kan nog net op tijd hun baby redden. Die baby is Van den Hofs moeder Tina. Ah, zo'n intergenerationeel trauma dus. Dat gaat je niet in de koude kleren zitten.
Tina wordt opgevangen in een domineesgezin. Vanaf dat moment is ze Ineke. Haar biologische ouders keren niet terug en pas op latere leeftijd gaat zij op zoek naar haar geschiedenis en identiteit. Ze trouwt en krijgt zelf ook kinderen, Herman en de auteur van dit boek, Mathilda. Wanneer zij ontdekken dat zij joods zijn - want dat wordt doorgegeven via de vrouwelijke lijn - begint voor hen ook een zoektocht. Wat is haar naam? focust zich met name op de zoektocht van Van den Hof.
Dat is meteen waar het voor mij niet helemaal aansluit bij wat ik verwacht had. De titel Wat is haar naam? doet suggereren dat het boek over Van den Hofs moeder zal gaan. Het boek gaat echter vrijwel geheel over het leven van Van den Hof en dan met name de problemen die zij op haar pad tegenkomt. Het is waar, die problemen verbindt de auteur aan het leed dat haar grootouders en moeder is aangedaan, maar toch vond ik dat jammer. Ik had misschien nog wel meer over Tina willen horen.
Daarbij moet ik ook zeggen dat ik de schrijfstijl van Van den Hof erg prettig leesbaar vond. Het is zeker geen droge kost. Het verhaal van haar grootouders en moeder en het effect dat dat verhaal op Van den Hofs eigen leven heeft gehad, wordt op die manier uitgebreid en duidelijk beschreven.
Als laatste nog even terugkerend naar het fenomeen intergenerationeel trauma. Of je hier nu wel of niet in gelooft of het wellicht iets in de opvoeding wil noemen, dat er invloed van trauma's van eerdere generaties op het leven van Van den Hof heeft plaatsgevonden, dat is zeker. Dit levert de nodige psychische problematiek op. Van den Hof heeft hulp gezocht in het meer spirituele en alternatieve circuit, waardoor de psychologische kant naar mijn mening helaas iets onderbelicht blijft. Hoe mooi zou het zijn als het spirituele naast de medische wereld zou kunnen bestaan!
Al met al dus een intrigerende autobiografie.
Ik had wellicht kunnen weten dat dit geen gemakkelijk boek zou worden, maar uiteraard heb ik daar geen moment bij stilgestaan. Toen ik het boek in de brievenbus vond, ben ik dan ook meteen begonnen met lezen. In de proloog is het meteen raak. Abraham en Mathilda worden opgepakt en gedeporteerd naar Sobibor. Een oplettende buur kan nog net op tijd hun baby redden. Die baby is Van den Hofs moeder Tina. Ah, zo'n intergenerationeel trauma dus. Dat gaat je niet in de koude kleren zitten.
Tina wordt opgevangen in een domineesgezin. Vanaf dat moment is ze Ineke. Haar biologische ouders keren niet terug en pas op latere leeftijd gaat zij op zoek naar haar geschiedenis en identiteit. Ze trouwt en krijgt zelf ook kinderen, Herman en de auteur van dit boek, Mathilda. Wanneer zij ontdekken dat zij joods zijn - want dat wordt doorgegeven via de vrouwelijke lijn - begint voor hen ook een zoektocht. Wat is haar naam? focust zich met name op de zoektocht van Van den Hof.
Dat is meteen waar het voor mij niet helemaal aansluit bij wat ik verwacht had. De titel Wat is haar naam? doet suggereren dat het boek over Van den Hofs moeder zal gaan. Het boek gaat echter vrijwel geheel over het leven van Van den Hof en dan met name de problemen die zij op haar pad tegenkomt. Het is waar, die problemen verbindt de auteur aan het leed dat haar grootouders en moeder is aangedaan, maar toch vond ik dat jammer. Ik had misschien nog wel meer over Tina willen horen.
Daarbij moet ik ook zeggen dat ik de schrijfstijl van Van den Hof erg prettig leesbaar vond. Het is zeker geen droge kost. Het verhaal van haar grootouders en moeder en het effect dat dat verhaal op Van den Hofs eigen leven heeft gehad, wordt op die manier uitgebreid en duidelijk beschreven.
Als laatste nog even terugkerend naar het fenomeen intergenerationeel trauma. Of je hier nu wel of niet in gelooft of het wellicht iets in de opvoeding wil noemen, dat er invloed van trauma's van eerdere generaties op het leven van Van den Hof heeft plaatsgevonden, dat is zeker. Dit levert de nodige psychische problematiek op. Van den Hof heeft hulp gezocht in het meer spirituele en alternatieve circuit, waardoor de psychologische kant naar mijn mening helaas iets onderbelicht blijft. Hoe mooi zou het zijn als het spirituele naast de medische wereld zou kunnen bestaan!
Al met al dus een intrigerende autobiografie.
2
Reageer op deze recensie
