Lezersrecensie
Veelbelovend debuut met 'losse eindjes'
Tijdens een fietstocht stuit de pas afgestudeerde politieagente Inge de Wit (23) op een vondeling. Ze redt de pasgeboren baby en brengt het naar het ziekenhuis, waar ze even later wordt opgevangen door de ervaren rechercheur Liesbeth Ligthart. Het klikt tussen de twee en Inge mag Liesbeth assisteren bij haar volgende zedenzaak: de verdwijning van Sofie Vrolijk. Een naaktfoto van dit paardenmeisje is opgedoken in de telefoon van een pedofiel, maar van Sofie ontbreekt ieder spoor. Inge volgt haar gevoel, Liesbeth de feiten.
‘Niemand die me ziet’ begint met een hoofdstuk over een eenzaam meisje dat haar overleden oma erg mist. Haar ouders hebben het te druk met hun werk om dit verdriet te zien. Op zoek naar aandacht en liefde belandt Sofie in de armen van een loverboy. De rechercheurs zetten alles op alles om Sofie levend te redden. Klopt het gevoel van Inge dat Sofie zwanger is? En wat is de dubieuze rol van Sofies broer Bram tijdens het onderzoek?
Het boek heeft elf lange hoofdstukken, afgewisseld door korte hoofdstukken in de ik-vorm van Sofie. ‘Niemand die me ziet’ is het debuut van Simone Grimberg (50) die al lange tijd korte verhalen schrijft. Zij weet de hoofdpersonen, met hun eigenzinnige karakters, goed neer te zetten. Wat jammer is, is dat er ook heel vreemde dingen in het boek staan die een goede redactie eruit had gehaald. Want wat is een Roderick gehalte? En hoe sla je je handen over elkaar? Mevrouw Van Bree Snuift haar neus. En ze legt haar hand onder haar neergeslagen kin. En welke politieagent zegt dit tijdens een gesprek:
‘U gaat niet zitten?’ vraagt ze verbaasd aan Inge.
‘Sorry, ik sta liever even, ik heb last van aambeien
Dankzij een zedenrechercheur die Simone enkele jaren geleden leerde kennen, werd zij geprikkeld om verder te gaan schrijven. Deze rechercheur werd de bron voor haar debuut als schrijfster. Het loverboy drama heeft zij erg goed en indringend neergezet. Jammer is dat de schrijfster niet meer ingaat op de vondeling. En het hele pedofiele netwerk is ook bijzaak. Iets te veel losse eindjes en ook de plot vond ik te rommelig. Toch is het een veelbelovend debuut!
‘Niemand die me ziet’ begint met een hoofdstuk over een eenzaam meisje dat haar overleden oma erg mist. Haar ouders hebben het te druk met hun werk om dit verdriet te zien. Op zoek naar aandacht en liefde belandt Sofie in de armen van een loverboy. De rechercheurs zetten alles op alles om Sofie levend te redden. Klopt het gevoel van Inge dat Sofie zwanger is? En wat is de dubieuze rol van Sofies broer Bram tijdens het onderzoek?
Het boek heeft elf lange hoofdstukken, afgewisseld door korte hoofdstukken in de ik-vorm van Sofie. ‘Niemand die me ziet’ is het debuut van Simone Grimberg (50) die al lange tijd korte verhalen schrijft. Zij weet de hoofdpersonen, met hun eigenzinnige karakters, goed neer te zetten. Wat jammer is, is dat er ook heel vreemde dingen in het boek staan die een goede redactie eruit had gehaald. Want wat is een Roderick gehalte? En hoe sla je je handen over elkaar? Mevrouw Van Bree Snuift haar neus. En ze legt haar hand onder haar neergeslagen kin. En welke politieagent zegt dit tijdens een gesprek:
‘U gaat niet zitten?’ vraagt ze verbaasd aan Inge.
‘Sorry, ik sta liever even, ik heb last van aambeien
Dankzij een zedenrechercheur die Simone enkele jaren geleden leerde kennen, werd zij geprikkeld om verder te gaan schrijven. Deze rechercheur werd de bron voor haar debuut als schrijfster. Het loverboy drama heeft zij erg goed en indringend neergezet. Jammer is dat de schrijfster niet meer ingaat op de vondeling. En het hele pedofiele netwerk is ook bijzaak. Iets te veel losse eindjes en ook de plot vond ik te rommelig. Toch is het een veelbelovend debuut!
1
Reageer op deze recensie