Tussen waan en werkelijkheid

In een dorpje, niet ver hier vandaan, leeft een oude man in een groot huis. Hij tikt dagelijks brieven aan de Markerwaardse Volksvriend om zijn beklag te doen:  

Verdiept u zich maar eens in deze materie, dan zult u begrijpen dat stripverhalen gevaarlijk zijn! Ze hebben namelijk niets met de realiteit te maken. Daarom eis ik in naam van alle lezers en weldenkende: houd hier nu e i n d e l i j k eens mee op!  

Op een dag ontdekt de oude man, Alonso Quijano genaamd, dat zijn vriend Don Moliniero zijn grond verkocht heeft en daarmee het pact verbreekt dat zij, samen met de bakker Sancho Panza, een tijd geleden hebben gesloten. Het pact hield in dat zij hun land nimmer zouden verkopen om TEBoSloo op die manier te beschermen tegen de moderniteit. Terwijl Quijano de deal met Pancha herbevestigt, wordt deze door een beroerte getroffen en overlijdt ter plekke. Quijano zet dan in zijn eentje de strijd tegen het windmolenpark voort, maar de strijd is vergeefs, vooral omdat het dorp geen inwoners meer telt en het  niemand iets uitmaakt dat er windmolens komen. Nadat Quijano voor de zoveelste keer problemen heeft veroorzaakt, komt zijn dochter langs. Ze lijkt hem ervan te kunnen overtuigen dat zijn dementie het inmiddels onmogelijk maakt dat hij zelfstandig kan blijven wonen. Totdat er een plekje vrijkomt in Seniorenresidentie Cervantes (Het goede leven!) kan hij bij zijn dochter en haar zoon intrekken. Quijano stemt tegenstribbelend uiteindelijk met het plan in en met zijn fiets op het dak van de auto reist Quijano samen met zijn dochter af. Helaas zonder afscheid te kunnen nemen van Dulcinea, omdat die zijn smeekbedes negeert en wegblijft.

De kennismaking met Robin, zijn kleinzoon, verloopt ongemakkelijk, omdat Quijano ontdekt dat Robin een stripliefhebber is en Robin niet blij is met opa omdat hij geen Robin wil worden genoemd. Het komt na verloop van tijd goed met die twee en ze besluiten samen op pad te gaan, want Quijano zit het feit dat hij geen afscheid heeft kunnen nemen van zijn grote liefde, Dulcinea, nog altijd dwars. Hij besluit terug te keren naar huis en de duistere ridder, die zichzelf niet zo mag noemen van zijn opa, vergezelt hem opdat hij tijdens die rit, geholpen door Quijano, het wellicht tot echte ridder kan schoppen.  

Flix speelt in zijn Don Quichot met de thema's en personen uit de middeleeuwse gelijknamige klassieker van Cervantes. Het bekendste thema daaruit, het verkennen van de grens tussen verbeelding en realiteit, waan en werkelijkheid krijgt daarbij de meeste aandacht en wordt op een eigentijdse manier ingevuld: de mentale verwarring van  Quijano en de jeugdige fantasie van zijn kleinzoon Robin gebaseerd op de Batmanstrips leidt tot hetzelfde resultaat, namelijk dat beiden de realiteit waarnemen als een permanente strijd tegen het kwaad. Flix laat zijn lezers deelnemen aan de vervorming van de werkelijkheid door voortdurend letterlijk te wisselen tussen fantasie en realiteit. Quijano zit het ene moment op zijn gammele fiets, in het volgende paneel galoppeert hij op zijn Rocinante, dan houdt hij een zweefvliegtuig in zijn hand en even later is het een lans of een sabel. Maar net als in de middeleeuwen is de werkelijkheid weerbarstig en ook dat laat Flix, genadeloos duidelijk, zien.

Er valt veel te lachen: om het verhaal, om de capriolen van de hoofdpersonen, en om de stripgrappen, zoals een raamlijst die over een spraakballon heen valt (zie afbeelding). Maar er zijn ook ontroerende momenten, waarvan het moment waarop een arts Quijano vraagt of hij getrouwd is, en Flix als 'antwoord' een foto laat zien van Quijano en zijn zwangere vrouw er een is waarvan je op zijn minst even moet slikken.  

Klassieke verhalen verplaatsen naar het hier en nu is niet uniek, maar de wijze waarop Flix dat gedaan heeft maakt deze in strip gevatte Don Quichot en zijn kleinzoon op unieke wijze net zo ontroerend en sympathiek als die Spaanse edelman en zijn knecht van lang geleden.