Waanzinnig origineel

Al direct bij het uitkomen van zijn debuut Boxer, Beetle werd Ned Beauman tot één van de meest veelbelovende en sinds zijn tweede boek, The Teleportation Accident (in het Nederlands De jacht op Adele) tot één van de beste Britse talenten gerekend. Zijn eersteling stond in 2011 op de shortlist voor de Desmond Elliott Prize en in 2012 op de shortlist van de Guardian First Book, terwijl zijn tweede in 2012 op de longlist van de vermaarde Man Booker Prize stond en de Encore Award won. En nu is er Glow, dat een waardige opvolger is van beide voorgaande, omdat het - wederom - aantoont dat Ned Beauman over een waanzinnig en origineel verteltalent beschikt.

Glow speelt zich voornamelijk af in Zuid-Londen, mei 2010, in wat een parallel universum lijkt te zijn. De hoofdpersoon is Raf, een sympathieke jongeling met een eigenaardige afwijking: zijn slaap-waakritme omvat geen 24, maar 25 uur. Dat zorgt voor allerlei praktische ongemakken. Niet de minste daarvan is dat het vrijwel onmogelijk is om relaties en vriendschappen te onderhouden, omdat hij maar zo zelden ‘gelijk loopt’ met de rest van de mensheid. Gelukkig heeft Raf werk gevonden waarbij zijn ‘afwijking’ geen problemen oplevert:

"Raf moet elke dag een staffordshireterriër van een ladder af dragen. In het begin wriemelde ze altijd, maar nu zit ze zo heerlijk op zijn schouders dat ze soms slechts met tegenzin bereid lijkt uit haar knokige draagstoel te komen. Rose is vier, helemaal zwart met een witte bef en sinds één jaar en één maand woonachtig op het dak van een flatgebouw van achttien verdiepingen, waar ze een radiozender bewaakt die met bouten aan een muur is bevestigd.[…] Myth FM heeft zoals alle piratenstations de antenne op een ander gebouw geïnstalleerd dan waarin de studio zit en de stroom afgetapt van de wisselstroomkabel van de lift, als een teek diep in de hoofdhuid, zodat ze de hele onderneming niet met één overval kunnen oprollen als een van de Ofcom-busjes het zendersignaal heeft gepeild."

Als Raf, zoals wel vaker bij het uitlaten van Rose, de studio besluit te bezoeken, merkt hij dat er diverse hem onbekende vervaarlijke types rondlopen en de eigenaar van het radiostation, zijn vriend Theo, spoorloos verdwenen is. Via via komt hij erachter dat Theo waarschijnlijk ontvoerd is door een onbekende organisatie die witte elektrische bestelbusjes gebruikt om hen onwelgevallige personen uit het openbare leven te verwijderen. Dat die organisatie ook iets met Birma en de vele Birmezen die het radiostation bemannen te maken heeft, wordt snel duidelijk. Met gevaar voor eigen leven, met de hulp van Rose en zijn vriend Isaac, rolt Raf een internationale samenzwering op waarbij de piratenzender Myth FM, Birmese immigranten, een corrupt internationaal mijnbedrijf genaamd Lacebark, vossen, een zeer aantrekkelijk maar uitermate onbetrouwbaar meisje en glow op allerlei manieren met elkaar te maken te hebben.

Uit bovenstaande zou je kunnen afleiden dat Beauman een conventionele thriller heeft geschreven, maar niets is minder waar. Hij verwerkt op ingenieuze, begrijpelijke en bovenal amusante wijze diverse thema’s die in de neurowetenschappen spelen in zijn verhaal, hij maakt gebruik van diverse toekomstige big data toepassingen, en besteedt uitgebreid aandacht aan de moeizame geschiedenis van Birma. Ondanks die 'grote' onderwerpen verliest het verhaal nergens vaart omdat Beauman op precies het juiste moment vol gas geeft om volledig uit de bocht te vliegen. En dan vlieg je mee met Raf, of je wilt of niet....

De moraal lijkt te zijn dat vruchtensap je altijd een beetje op het verkeerde been zet.