Onder het genot van een glaasje sherry

Iedereen die van muziek houdt, kent Woodstock en weet uit het hoofd zo een paar groepen en/of soloartiesten op te noemen die daar hebben opgetreden, zoals Santana, Jefferson Airplane, Grateful Dead, Creedence Clearwater Revival, Janis Joplin, The Who, Joe Cocker, Ten years after, Crosby, Stills, Nash & Young en Jimi Hendrix. Iets minder bekend is dat de twee eerstgenoemde bands, aangevuld met onder andere The Byrds en Pink Floyd op de Nederlandse versie van Woodstock hebben opgetreden: het Holland Pop Festival. Drie dagen lang, van vrijdag 26 juni tot en met 28 juni 1970, in de stromende regen genoten Willem van Hanegem, Fons de Poel, Klaas Bruinsma en André Klukhuhn samen met tienduizenden anderen in het Kralingse Bos naar de muziek. En – wellicht – van nog wat andere genotsmiddelen.

Het Holland Pop Festival heeft, net als Woodstock, niet meer dan één editie gekend, maar dat geldt niet voor een ander festival dat in mei van 1970 heel wat bescheidener de eerste editie beleefde met Golden Earring, George Baker en Livin’ Blues als bekendste bands. Plaats van handeling was en is het Limburgse Landgraaf.

Wat Woodstock, het Holland Pop Festival en Pinkpop voor muziekliefhebbers hebben gedaan, hebben boekenclubs zoals de Europaclub International, Boek en Plaat en de Nederlandse Boekenclub voor lezers gedaan: bereikbaar maken voor iedereen die dat maar wilde. Drie boeken voor een tientje was de slogan van de eerste en in 1972 kon je daarvoor onder andere kiezen uit Misdaad en straf, Dokter Zjivago en Zonen en minnaars.

Een andere wijze van boekenverspreiding waren de zogenaamde Bulkboeken: boeken die in hoge oplages werden uitgebracht op … krantenpapier. Voor 1,50 kon je zware én lichte kost lezen en vooral op de middelbare scholen werd dankbaar gebruik gemaakt van deze ‘boeken’, die hun naam te danken hebben aan het feit dat de uitgever Theo Knippenberg tijdens het zoeken naar een naam uit zijn raam kijkend een vrachtwagen van Bulk Transporten langs zag rijden.

So 70’s staat vol met vermakelijke wetenswaardigheden, waarbij je van de ene verbazing in de andere valt. Zo weet je na afloop waarom de eerste McDonald’s in Zaandam werd geopend, waar het eerste woonerf in Nederland gebouwd werd (door Niek de Boer), waar het zinnetje ‘Ooit een normaal mens ontmoet? En… beviel het?’ vandaan komt, waarom Herman Koch de arme Loekie de Leeuw doodwenst, welke diëten in zwang raakten en waarom (Sherrykuur!), en nog veel meer geschiedkundige zinnigheden. In stukjes van meestal niet meer dan drie, vier pagina’s tovert Wilbert Schreurs de jaren zeventig (weer) tot leven met al hun kleuren, hoop en geuren. Soms echter, zoals in het hoofdstukje Van kinderen houden, daar is toch niets mis mee?, wordt er verteld over niet zulke aangename onderwerpen zoals pedofilie. Het is nu, in 2017, nog nauwelijks te vatten dat de Nederlandse Vereniging voor Sexuele Hervorming met behulp van boekjes zoals Seks met kinderen en Kind, wat ben je lief pedofilie ‘uit de taboesfeer’ heeft willen halen. Dhr. B. Kalma, hoofd van de Rotterdamse Kinder- en zedenpolitie, pleitte er op een congres zelfs voor om het verbod op seks tussen kinderen van beneden de 16 jaar en volwassenen uit het wetboek van strafrecht te verwijderen, want “daardoor kwamen veel volwassenen in de cel ‘zonder dat zij iets kwaads hebben gedaan’”.

So 70’s is geen meesterwerk, maar wel een vermakelijk boekje vol lach-, verbazing- of afgrijzingswekkende korte verhalen waar je elke dag wel even de tijd voor kunt vinden. Onder het genot van een glaasje sherry, een gekookt ei, een stukje magere kaas, wat rauwe groenten, een ons biefstuk of een kop zwarte koffie, bijvoorbeeld.