Het is niet alles goud wat er blinkt...

“’Het leven beslaat alleen maar uit afslagen,’ zei ik. ‘Het gaat erom dat je op het juiste moment de juiste afslag neemt. Maar omdat je niet kan zien wat er zich allemaal in de zijstraatjes van het leven afspeelt, moet je soms een gokje wagen, toch? Je kan onmogelijk jezelf overal de schuld van geven.’”
(quote)

Ramon werkt als freelancer bij ‘De Stad,’ een krant in Amsterdam. Hij weet niet zo goed wie hij nu eigenlijk is, waar hij voor staat. Niet echt tevreden met zijn baan, zijn huwelijk en ook zijn financiën zijn niet om over naar huis te schrijven. Hij rommelt maar wat aan voor zijn gevoel; nooit goed genoeg, altijd twijfelend en risicomijdend. Hierdoor voelt hij met niemand een hechte band, zelfs niet met zijn eigen familie.

Op een dag wordt hem een unieke kans geboden. Tijdens een seminar liep hij een oude bekende tegen het lijf en dit resulteert er in dat hij elke week in een populair tv-programma, uitgezonden op prime time, een item mag verzorgen over “zelfhulp”. Er zijn zoveel mogelijkheden om met jezelf aan de slag te gaan: aan Ramon de taak dit op ludieke en informatieve wijze over te brengen op de kijkers.
Ramon wordt al snel helemaal opgenomen in deze snelle wereld van maatpakken, feestjes en netwerken. Daarnaast is hij bezig met zelfontplooiing, doordat hij voor het item dat hij verzorgd, zelf ook behandelingen ondergaat, om zo realistisch mogelijk verslag te kunnen doen. Kan hij het aan? Hij heeft in het verleden genoeg meegemaakt en dat zou nu zomaar allemaal naar boven kunnen komen…

‘Allemaal leuk en aardig’ is het debuut van Rogier van Vuure en smaakt naar meer werk van zijn hand. Hij heeft een vlotte pen en beschrijft met de nodige droge humor het leven in de spotlights. Het is echt niet alles goud wat er blinkt…
Ramon, het hoofdpersonage, is een complex persoon en enorm goed neergezet door Rogier. Hij is geloofwaardig in al zijn onzekerheden, al zijn tekortkomingen en hoe hij opbloeit als blijkt dat hij opeens succesvol is. Omdat het verhaal geschreven is in de ik-persoon (Ramon) beleef je zijn ontwikkeling én zin struggles als lezer behoorlijk mee.
Ook de andere personages zijn realistisch: Tiny is zo beeldend neergezet dat ik haar tijdens het lezen bijna voor me zag. Wat een type!

Dat Rogier er voor heeft gekozen zijn hoofdpersonage items over zelfontwikkeling en zelfhulp op tv te bespreken, is een pluspunt. Helaas rust er nog altijd een behoorlijk stigma op mentale problematiek of wordt je weggezet als “zweefteef” als je je bezig houdt met spirituele zaken. Door dit te verwerken in zijn boek en dan ook nog op deze manier, wordt dit onderwerp hopelijk meer en meer bespreekbaar en neemt schaamte af bij betrokkenen.

Dank aan Godijn Publishing voor het recensie-exemplaar in ruil voor mijn eerlijke mening.