Lezersrecensie
Een prima en vermakelijk boek, maar miste de echte horror
Via de leesclub van Sterrenthriller las ik dit boek. Bloedverwant zou een mix zijn tussen de boeken van Steve Cavanagh en Stephen King. Nou ben ik van beide auteurs fan, dus vol verwachting begon ik met lezen.
In Bloedverwant maak je kennis met Rebecca en haar dochter Moonflower (Monica) enerzijds en rechercheur Donner anderzijds. Deze twee verhaallijnen komen natuurlijk op een zeker moment samen, maar zo ver zijn we nog niet.
Rebecca reist samen met haar dochter door Amerika. Leuk, zou je denken, maar zo gezellig is het allemaal niet. Moonflower mag met niemand contact hebben en dient zich eigenlijk altijd te verstoppen als er andere mensen in de directe nabijheid zijn. Haar moeder is hier enorm streng op. Echt een leuke jeugd heeft ze dus niet. Maar moeder en dochter hebben wel een sterke, onlosmakelijke band met elkaar. Ze zullen er altijd voor elkaar zijn.
Wat is de reden dat zij samen zo heimelijk het land doorkruizen? Feit is wel dat er telkens toegetakelde lichamen worden aangetroffen in gebieden waar zij doorheen gereden zijn. En dit brengt ze op het spoor van Donner. Deze is vastbesloten de seriemoordenaar te vinden en zet daarbij bijna alles op het spel. Hij is enorm gedreven.
Opvallend is dat de slachtoffers allemaal mannen zijn, waarbij de ruggengraat is doorgesneden en die volledig zijn leeggebloed.
Het verhaal gaat voortvarend van start en leest prettig en vlot weg. Je vraagt je af hoe het zit met Rebecca en Moonflower, maar ook waarom Donner zo vreselijk gedreven is de seriemoordenaar te pakken te krijgen, terwijl er nog genoeg andere, makkelijkere, zaken op hem liggen te wachten.
Ondanks de meerdere slachtoffers en het mysterie wat rond Rebecca en haar dochter hangt mist het verhaal spanning. Het is allemaal wat gezapig en voorspelbaar.
Al snel krijg je echter een voorgevoel over waarom moeder en dochter zich over en weer gedragen. Het bovennatuurlijke doet haar intrede in het verhaal. Wordt het verhaal hierdoor spannender? Helaas niet. Het is het allemaal net niet; het is alsof het niet echt bij het verhaal hoort, alsof de auteur deze toevoeging heeft gedaan om buiten de gebaande paden van een thriller te treden. Het voegt niet altijd wat toe, al zijn bepaalde scenes wel heerlijk om te lezen.
Rebecca is overigens wel een interessant personage. Want wat beweegt haar? Doet ze dit alles echt alleen maar in het belang van haar dochter of spelen er meer redenen mee zich zo te gedragen? Door de brieven die zij aan haar dochter schreef leer je haar beter kennen en dat vind ik goed gekozen door de auteur.
Al met al is Bloedverwant een prima en vermakelijk boek. Maar, verwacht geen spannende thriller met horrorelementen, want echt horror is ver te zoeken. Het neigt meer naar fantasy. Niets mis mee, maar als je andere verwachtingen hebt, kun je bedrogen uitkomen.
Dank aan LS en Sterrenthriller voor het organiseren van de leesclub en het recensie-exemplaar. Dit heeft overigens geen invloed op mijn mening.
In Bloedverwant maak je kennis met Rebecca en haar dochter Moonflower (Monica) enerzijds en rechercheur Donner anderzijds. Deze twee verhaallijnen komen natuurlijk op een zeker moment samen, maar zo ver zijn we nog niet.
Rebecca reist samen met haar dochter door Amerika. Leuk, zou je denken, maar zo gezellig is het allemaal niet. Moonflower mag met niemand contact hebben en dient zich eigenlijk altijd te verstoppen als er andere mensen in de directe nabijheid zijn. Haar moeder is hier enorm streng op. Echt een leuke jeugd heeft ze dus niet. Maar moeder en dochter hebben wel een sterke, onlosmakelijke band met elkaar. Ze zullen er altijd voor elkaar zijn.
Wat is de reden dat zij samen zo heimelijk het land doorkruizen? Feit is wel dat er telkens toegetakelde lichamen worden aangetroffen in gebieden waar zij doorheen gereden zijn. En dit brengt ze op het spoor van Donner. Deze is vastbesloten de seriemoordenaar te vinden en zet daarbij bijna alles op het spel. Hij is enorm gedreven.
Opvallend is dat de slachtoffers allemaal mannen zijn, waarbij de ruggengraat is doorgesneden en die volledig zijn leeggebloed.
Het verhaal gaat voortvarend van start en leest prettig en vlot weg. Je vraagt je af hoe het zit met Rebecca en Moonflower, maar ook waarom Donner zo vreselijk gedreven is de seriemoordenaar te pakken te krijgen, terwijl er nog genoeg andere, makkelijkere, zaken op hem liggen te wachten.
Ondanks de meerdere slachtoffers en het mysterie wat rond Rebecca en haar dochter hangt mist het verhaal spanning. Het is allemaal wat gezapig en voorspelbaar.
Al snel krijg je echter een voorgevoel over waarom moeder en dochter zich over en weer gedragen. Het bovennatuurlijke doet haar intrede in het verhaal. Wordt het verhaal hierdoor spannender? Helaas niet. Het is het allemaal net niet; het is alsof het niet echt bij het verhaal hoort, alsof de auteur deze toevoeging heeft gedaan om buiten de gebaande paden van een thriller te treden. Het voegt niet altijd wat toe, al zijn bepaalde scenes wel heerlijk om te lezen.
Rebecca is overigens wel een interessant personage. Want wat beweegt haar? Doet ze dit alles echt alleen maar in het belang van haar dochter of spelen er meer redenen mee zich zo te gedragen? Door de brieven die zij aan haar dochter schreef leer je haar beter kennen en dat vind ik goed gekozen door de auteur.
Al met al is Bloedverwant een prima en vermakelijk boek. Maar, verwacht geen spannende thriller met horrorelementen, want echt horror is ver te zoeken. Het neigt meer naar fantasy. Niets mis mee, maar als je andere verwachtingen hebt, kun je bedrogen uitkomen.
Dank aan LS en Sterrenthriller voor het organiseren van de leesclub en het recensie-exemplaar. Dit heeft overigens geen invloed op mijn mening.
1
Reageer op deze recensie