Smaakt naar meer!

‘Een affaire in Parijs’ is het eerste deel van een trilogie over drie verschillende vrouwen. In dit deel draait het met name om de Amerikaanse Helen.

Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van Helen, zich afspelend in met name het Parijs van 1975 en uit het perspectief van Teresa, zich afspelend in het heden, in Kansas.

Teresa heeft een negatief beeld van haar oma Helen. Uit de verhalen van haar moeder, Cheryl, heeft zij opgemaakt dat haar oma een egoïstische aan alcohol verslaafde vrouw was. De band tussen haar moeder en haar oma is op zijn zachtst gezegd dan ook niet goed te noemen. Helen heeft haar heup gebroken en Cheryl is naarstig op zoek naar iemand die het ouderlijk huis kan opruimen. Teresa, die momenteel tijd heeft, besluit dat zij die taak wel op zich kan nemen.

Aangekomen bij de boerderij van haar oma stuit ze op een prachtige pop, die al die tijd blijkbaar verborgen heeft gelegen. Ook vindt ze foto’s van haar oma in haar jeugdige jaren en dit wekt een nieuwsgierigheid in haar op naar het verhaal van haar oma. Hoe is zij zo egoïstisch geworden?

Muna Shehadi neemt de lezer mee naar het Parijs van 1975, waar Helen tijdelijk naar toe is gegaan om haar docente, met wie zij een goede band heeft, te helpen. Na deze periode zal zij in het huwelijk treden met haar verloofde Kevin, die zij al lange tijd kent. In Parijs leert ze Connie en Lilianne kennen en tussen hen ontstaat een mooie vriendschap.

Door de wisseling in perspectief leer je Helen en Teresa steeds beter kennen. De personages zijn goed uitgewerkt. Ze zijn geloofwaardig in hun doen en laten. ‘Een affaire in Parijs’ is een verhaal dat rustig van start gaat, zodat je de kans krijgt Helen en Teresa te leren kennen. Het is mooi te lezen hoe met name Teresa een behoorlijke groei doormaakt tijdens haar verblijf op de boerderij van haar oma. Oma, terug uit het ziekenhuis en zij, groeien nader tot elkaar en Teresa leert haar oma steeds beter kennen en begrijpen. De keuzes die Helen, noodgedwongen, maakte dwingen respect af.

De schrijfstijl van Muna Shehadi is beeldend genoeg om je dan weer in Parijs te wanen en vervolgens op de boerderij. Haar woordkeuze is fijn en toegankelijk en leest hierdoor eenvoudig, waardoor je ook makkelijk door blijft lezen. Niet alleen door haar woordkeuze overigens, maar ook door het verhaal wat verteld wordt, begrijp me niet verkeerd.

‘Een affaire in Parijs’ is een hartverwarmend verhaal over familiebanden, geheimen en misverstanden. Er komen pittige(re) thema’s voor in dit verhaal, maar die geven het boek juist meer diepgang, meer lagen.

Dank aan Harper Collins voor het boek, dat we samen met de Harper’s Boekenclub lazen en bespraken. Dit heeft overigens geen invloed op mijn mening over het boek.