Lezersrecensie
Soms is het beter het zwijgen te doorbreken
Sinds Jose Kruijer in 2017 debuteerde heeft ze niet stil gezeten naast haar andere werkzaamheden. Haar laatste boek is ‘Geen haar beter’ en vertelt het verhaal over Jesper en Laureen, een succesvol koppel dat recentelijk verhuisd is vanuit Haarlem naar Egmond aan Zee. Laureen is haarstyliste en haar nieuwe salon loopt goed. Jesper is makelaar en ook hij heeft niets te klagen op werkgebied.
Maar natuurlijk zijn er geheimen, anders ontstond er geen thriller immers. Beiden houden iets voor hun partner verborgen. Of dat verstandig is valt maar te bezien, want het ziet er sterk naar uit dat het verleden hen inhaalt.
Aan de buitenkant lijkt hun bestaan over rozen te gaan: goede banen, mooi huis, meer vrijheid nu dochterlief op kamers is gaan wonen, een heerlijk strandhuisje in IJmuiden…wat wil een mens nog meer? Nou, rust bijvoorbeeld. Want dat is bij hen ver te zoeken door de naderende dreiging vanuit het verleden. Jesper en Laureen groeien steeds verder uit elkaar hierdoor, wat ze kwetsbaarder maakt. De onrust groeit en groeit en een oplossing lijkt niet nabij.
Alles lijkt perfect, te perfect en daardoor is het onheil wat onherroepelijk nadert, voelbaar tijdens het lezen.
De proloog trekt je direct het verhaal in. Iemand zit vast; wie, waarom en wie zit daar achter? Een goede reden dus om na de proloog lekker verder te lezen. Dat lezen gaat vlot, want Jose Kruijer heeft er voor gekozen het verhaal in korte hoofdstukken op te delen. Je beleeft het verhaal met name vanuit Laureen. Daarnaast zijn er cursief gedrukte stukjes die vanuit een andere hoek zijn geschreven. Uit deze stukjes spreekt een duidelijke haat en ze geven je een inkijkje in de denkwijze van de dader(s).
Jose Kruijer voert de lezer steeds een klein beetje informatie , waardoor er telkens weer vragen opborrelen bij de lezer. Hierdoor weet ze de aandacht van de lezer vast te houden. Door de afwisseling in perspectief krijgt de lezer een compleet beeld van wat er nu gaande is en waardoor deze situatie ontstaan is.
Maar, er gebeurt wel heel erg veel in deze thriller, waardoor het bijna een soort “overkill” wordt van gebeurtenissen. Het blijft daardoor wat oppervlakkiger dan wellicht het geval was geweest als er voor gekozen was minder gebeurtenissen in één verhaal te stoppen. Dat is jammer, want Laureen is op zich een interessante vrouw, die nog altijd worstelt met het voorval uit haar verleden.
Het verhaal speelt zich af in een mij bekende omgeving: de stadstuinen in Haarlem, het strand van IJmuiden….ik ken deze locaties uit persoonlijke ervaring. Dat, plus de beeldende schrijfstijl van Jose, maakte dat ik me ook op het strand van IJmuiden waande als Laureen verbleef in haar strandhuisje en genoot van haar koffie, uitkijkend over zee. Ik zag het helemaal voor me.
‘Geen haar beter’ is een leuke thriller, die prima past tussen boeken van andere bekende thrillerauteurs als Jet van Vuuren, Nathalie Pagie en waar ik meteen aan moest denken tijdens het lezen, Esther Verhoef. Het neemt je even mee in een andere wereld in een lekkere Hollandse setting vol herkenbaarheid en dat is toch heerlijk!
Dank aan Godijn Publishing voor het organiseren van de blogtour en het recensie-exemplaar in ruil voor mijn eerlijke mening.
Maar natuurlijk zijn er geheimen, anders ontstond er geen thriller immers. Beiden houden iets voor hun partner verborgen. Of dat verstandig is valt maar te bezien, want het ziet er sterk naar uit dat het verleden hen inhaalt.
Aan de buitenkant lijkt hun bestaan over rozen te gaan: goede banen, mooi huis, meer vrijheid nu dochterlief op kamers is gaan wonen, een heerlijk strandhuisje in IJmuiden…wat wil een mens nog meer? Nou, rust bijvoorbeeld. Want dat is bij hen ver te zoeken door de naderende dreiging vanuit het verleden. Jesper en Laureen groeien steeds verder uit elkaar hierdoor, wat ze kwetsbaarder maakt. De onrust groeit en groeit en een oplossing lijkt niet nabij.
Alles lijkt perfect, te perfect en daardoor is het onheil wat onherroepelijk nadert, voelbaar tijdens het lezen.
De proloog trekt je direct het verhaal in. Iemand zit vast; wie, waarom en wie zit daar achter? Een goede reden dus om na de proloog lekker verder te lezen. Dat lezen gaat vlot, want Jose Kruijer heeft er voor gekozen het verhaal in korte hoofdstukken op te delen. Je beleeft het verhaal met name vanuit Laureen. Daarnaast zijn er cursief gedrukte stukjes die vanuit een andere hoek zijn geschreven. Uit deze stukjes spreekt een duidelijke haat en ze geven je een inkijkje in de denkwijze van de dader(s).
Jose Kruijer voert de lezer steeds een klein beetje informatie , waardoor er telkens weer vragen opborrelen bij de lezer. Hierdoor weet ze de aandacht van de lezer vast te houden. Door de afwisseling in perspectief krijgt de lezer een compleet beeld van wat er nu gaande is en waardoor deze situatie ontstaan is.
Maar, er gebeurt wel heel erg veel in deze thriller, waardoor het bijna een soort “overkill” wordt van gebeurtenissen. Het blijft daardoor wat oppervlakkiger dan wellicht het geval was geweest als er voor gekozen was minder gebeurtenissen in één verhaal te stoppen. Dat is jammer, want Laureen is op zich een interessante vrouw, die nog altijd worstelt met het voorval uit haar verleden.
Het verhaal speelt zich af in een mij bekende omgeving: de stadstuinen in Haarlem, het strand van IJmuiden….ik ken deze locaties uit persoonlijke ervaring. Dat, plus de beeldende schrijfstijl van Jose, maakte dat ik me ook op het strand van IJmuiden waande als Laureen verbleef in haar strandhuisje en genoot van haar koffie, uitkijkend over zee. Ik zag het helemaal voor me.
‘Geen haar beter’ is een leuke thriller, die prima past tussen boeken van andere bekende thrillerauteurs als Jet van Vuuren, Nathalie Pagie en waar ik meteen aan moest denken tijdens het lezen, Esther Verhoef. Het neemt je even mee in een andere wereld in een lekkere Hollandse setting vol herkenbaarheid en dat is toch heerlijk!
Dank aan Godijn Publishing voor het organiseren van de blogtour en het recensie-exemplaar in ruil voor mijn eerlijke mening.
1
Reageer op deze recensie