Ontluikende gevoelens

In ‘Voor wie ik ga’ maak je kennis met Bram en Xeno. Bram is na een voorval geschorst en er zit niet anders op dan te verhuizen, in te trekken bij zijn opa en een baan te accepteren op zijn vroegere middelbare school. Xeno, een van de leerlingen uit de zesde, raakt hem.

Bram is niet voorbereid op de confrontaties die de leerlingen, en met name Milas, het jongere broertje van Xeno, uitlokken. Hij vindt het moeilijk zich staande te houden. Hij zou graag zijn wie hij is, en daar ook ronduit voor uit willen komen. Maar als aankomend leerkracht op een middelbare school maakt dit hem wel enorm kwetsbaar. En dan zijn daar nog zijn gevoelens voor Xeno, die er eigenlijk niet mogen zijn, gezien de machtsverhouding van leerkracht en leerling.

‘Voor wie ik ga’ lees je vanuit het standpunt van Bram en Xeno. Dit is een goede keuze geweest van Anne May, want het geeft het verhaal zo veel meer diepgang. De twijfels van beiden, de ontluikende gevoelens, de problemen waar ze tegenaan lopen… je gaat als lezer echt meeleven met beide jonge mannen.

Het verhaal leest vlot door de soepele schrijfstijl van Anne. Ondanks dat zwaardere onderwerpen ook een rol spelen in dit verhaal, doet dit niets af aan het ontroerende en hartverwarmende gevoel wat Anne May met dit verhaal bij de lezer weet op te roepen. Het opgroeien in een probleemgezin in een probleemwijk, de zorg voor je broertjes en zusjes hebben, dealen met vooroordelen en het niet hebben van vrienden zijn passend verweven in het verhaal rondom Bram en Xeno. De manier waarop Xeno te snel volwassen moet worden, de keuzes die beiden moeten maken: prachtig verwoord, waardoor de impact voelbaar is.

‘Voor wie ik ga’ is een hedendaags realistisch verhaal over ontluikende gevoelens tussen twee jongemannen, die (nog) lang niet door een ieder geaccepteerd worden.

Het verhaal is het eerste deel van een tweeluik en gaat verder in ‘Voor wie ik blijf.”

Dank aan Anne May voor het recensie-exemplaar. Ik heb Bram en Xeno in mijn hart gesloten.