Meeslepend liefdesverhaal

A litlle trip to memory lane. Ruud neemt ons mee naar Lloret de Mar en wondermooie Catalonië in
de jaren 80. Laat ik nu net daar geweest zijn in de jaren 90 dus wat heerlijk om zoveel te herkennen
en opnieuw te ontdekken.

En dat doet Anna ook. Opgegroeid in een verschrikkelijke geloofsgemeenschap mogen de tieners uit
deze gemeenschap een reisje maken naar Lloret de Mar. Anna is niet zoals alle andere, ze is wat op
zichzelf en wil vooral de natuur en zijn prachtige kleuren ontdekken. Dan ontmoet ze en passant de
alom gewilde en mooie Jordi. Het is liefde op het eerste gezicht.
De twee jongelui beleven de liefde van hun leven en het afscheid valt hen zwaar. Anna besluit haar
leven gewoon weer op te nemen maar met Kerst de huisdeur achter zich toe te trekken. Maar het
leven gaat anders dan gedacht. Ze wacht vol ongeduld op de brieven van Jordi maar die komen niet.
In Lloret wacht een dolverliefde Jordi op zijn brieven, verstuurd er zelf heel wat maar hij krijgt nooit
antwoord …

En van dat moment brak mijn hart, liepen mijn ogen over van de tranen en kreeg ik dat zwaar
droevig gevoel maar niet weg. Ruud zette me aan om toch door te lezen maar ik kreeg het zwaarder
en zwaarder want de liefde tussen Anna en Jordi is zo mooi, …. Wat volgt is een jarenlange
aaneenschakeling van gebeurtenissen, wachten, hopen, opgeven en geheimen…

Ik las heel wat recensie waar mensen het wat moeilijk hadden met de teveel aan historische
informatie of te veel onnodige details over het land, uitzicht … maar ik vond het geweldig. Het enige
minpunt voor mij was dat er teveel tijd verloren ging tussen het begin en eindpunt van het verhaal (ik
kan niet in detail treden hé) Laat het me zo zeggen, het moment dat Anna naar huis moet en het moment dat Jordi zijn taak als casteller volbracht heeft.