Lezersrecensie
Fenomenaal, hedendaags debuut
Laat me beginnen met te zeggen … Wat een verhaal…
Het verhaal speelt zich af in 2032 maar het zo gewoon morgen al kunnen
gebeuren. Ella Mina zet een dijk van een verhaal neer dat zo hedendaags is en
zo realistisch is dat je vreest voor een werkelijkheid als deze.
2032 … De regering keurt een wet goed om bepaalde gevaarlijke zones de titel No
Go Zone te geven… Wat zoveel betekent als dat deze zones geen recht hebben op
politiehulp, brandweer en ziekenwagens, wanneer één van deze zich toch in zo’n
zone wagen staan er fikse boetes en ontslag als straf.
Tamara is een halfbloed (witte vader, bruine moeder) en samen met een paar
veteranen en vrienden de bedenker van ADEM. Ze is grote fan van YouTube
blogger Nickie. Ze besluit een betoging op te zetten een uur voor de beslissing
voor de NoGoZone wordt beslist maar al snel gaat er van alles mis. Twee rivaliserende bendeleden komen lijnrecht over elkaar te staan in de wijk Zwarte Vijvers, geweerschoten vallen en ook de 13 jarige Rashad valt neer… Wat vanaf dit moment gebeurd is een race tegen de tijd, een race om hulpverlening tot bij de wijk te krijgen, een gevecht van leven en dood want op dat moment gaat de wet NO GO ZONE voor Zwarte vijvers in. De wijk wordt afgesloten door gewapende
agenten en geen politie of ziekenwagen krijgt een positief advies om de wijk in te
rijden… Wat volgt is een zenuwslopende tijd en verhaal met een stervend kind als inzet.
Hands up voor de auteur want WAUW dit is een verhaal die je laat nadenken over
Wat als ze in Brussel ooit beslissen om zo’n zones in te voeren? Ben je voor zo’n
zones die geteisterd worden door bendes, die politie en ziekenwagens aanvallen
als ze in zo’n wijk komen? Of ben je resoluut tegen?
Dit is een YA dat in de klas heel wat opschudding zou kunnen veroorzaken maar
dat echt wel op de lijst mag komen te staan als klassikale Must Read.
Dit is een ongelooflijk, waanzinnig debuut dat ik in 1 dag uitlas en waar ik nog
steeds kippenvel van krijg als ik eraan denk. Het verhaal werd al eerder uitgebracht als Zwarte Vijvers.
Het verhaal speelt zich af in 2032 maar het zo gewoon morgen al kunnen
gebeuren. Ella Mina zet een dijk van een verhaal neer dat zo hedendaags is en
zo realistisch is dat je vreest voor een werkelijkheid als deze.
2032 … De regering keurt een wet goed om bepaalde gevaarlijke zones de titel No
Go Zone te geven… Wat zoveel betekent als dat deze zones geen recht hebben op
politiehulp, brandweer en ziekenwagens, wanneer één van deze zich toch in zo’n
zone wagen staan er fikse boetes en ontslag als straf.
Tamara is een halfbloed (witte vader, bruine moeder) en samen met een paar
veteranen en vrienden de bedenker van ADEM. Ze is grote fan van YouTube
blogger Nickie. Ze besluit een betoging op te zetten een uur voor de beslissing
voor de NoGoZone wordt beslist maar al snel gaat er van alles mis. Twee rivaliserende bendeleden komen lijnrecht over elkaar te staan in de wijk Zwarte Vijvers, geweerschoten vallen en ook de 13 jarige Rashad valt neer… Wat vanaf dit moment gebeurd is een race tegen de tijd, een race om hulpverlening tot bij de wijk te krijgen, een gevecht van leven en dood want op dat moment gaat de wet NO GO ZONE voor Zwarte vijvers in. De wijk wordt afgesloten door gewapende
agenten en geen politie of ziekenwagen krijgt een positief advies om de wijk in te
rijden… Wat volgt is een zenuwslopende tijd en verhaal met een stervend kind als inzet.
Hands up voor de auteur want WAUW dit is een verhaal die je laat nadenken over
Wat als ze in Brussel ooit beslissen om zo’n zones in te voeren? Ben je voor zo’n
zones die geteisterd worden door bendes, die politie en ziekenwagens aanvallen
als ze in zo’n wijk komen? Of ben je resoluut tegen?
Dit is een YA dat in de klas heel wat opschudding zou kunnen veroorzaken maar
dat echt wel op de lijst mag komen te staan als klassikale Must Read.
Dit is een ongelooflijk, waanzinnig debuut dat ik in 1 dag uitlas en waar ik nog
steeds kippenvel van krijg als ik eraan denk. Het verhaal werd al eerder uitgebracht als Zwarte Vijvers.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van EllenBdE
Gesponsord
In Lijtje deelt Harmen van Straaten ontroerende en herkenbare verhalen over zijn dementerende moeder met zijn kenmerkende warmte, scherpzinnigheid en humor.
Een roman die bijna uit zijn voegen barst van emotie met een prachtige schrijfstijl en onvergetelijke personages, een verhaal dat je telkens weer zult willen herlezen.
Parijs 1942. Miri ontsnapt aan een razzia en komt terecht op het platteland. Op een nacht krijgt ze een gevaarlijke missie. Slaagt ze erin om zowel haar eigen leven als dat van anderen te redden?
