Hoopvol verhaal

Arianna schrijft verhalen met een half lichtje. Zo’n verhalen die zich afspelen onder het glas van zo’n sneeuwbol. Ik kan de sfeer moeilijk uitleggen want gezellig en knus dekt de sfeer niet echt.
Hoewel ze eigentijds zijn zie ik ze altijd voor me als verhalen uit 1950 1960. En ik geniet er telkens even hard van. Hoewel het altijd rond Kerst draait verweeft de auteur de gezelligheid van Kerst met een bepaald thema. Deze keer gaat het om het verlies van een ouder, een ziek kind en de angst op nieuwe liefde.

Wanneer Arianna Saffier een nieuw verhaal uit heeft ben ik er als de kippen bij om het te lezen. Het zijn kortverhalen met hier en daar een kleine kans op een traan maar die je hart doen overlopen en een bepaalde rust in je brengt.

Ik kijk dus uit naar nog héél veel verhalen van haar.