Lezersrecensie
Zoals de speren van de krijgers de vijand weten te raken, zo raakt Godenbloed je hart.
Natascha van Limpt studeerde archeologie aan de Universiteit van Leiden. Natascha is altijd geïnteresseerd geweest in taal. Op de verhalenwebsite Quizlet werd ze verkozen als bèta-reader. Zo heeft ze jongeren geholpen bij het schrijven van hun verhalen, door het corrigeren van hun teksten. Al tijdens haar studie werd haar manuscript aanvaard door uitgeverij Zilverspoor. Dit manuscript is deel 1 van de Luotisade-serie, Schaduwen der verdoemenis. Deel 2, Gruwelen des verraads verscheen in 2017, gevolgd door deel 3, Echo’s der stervenden in 2019. Andere boeken van haar hand zijn Wachter van het dodenpad (2020) en Leviathan (2021). Ik las eerder al Duistere dromen (2023).
Deze keer las ik haar nieuwste boek, Godenbloed. Een groot masker in vele tinten bruin siert de cover. De ogen hol, de mond dreigend. Alsof hij je uitdaagt: “Durf je het aan om mij te lezen?”
De titel in een soort gotische rode letters, de naam van de auteur in het blauw. Deze kleuren komen terug in de achtergrond. Het geheel oogt duister en tegelijkertijd mooi. Zou het verhaal ook in die sfeer zijn?
Godenbloed vertelt het verhaal van 2 vrienden, Emilio en Juan. Zij maken een reis van 3 weken doorheen Peru. Daar leren ze James kennen, een archeoloog. James heeft van een klein meisje, Sawa, de opdracht gekregen om de 2 vrienden naar een portaal te leiden. Dit portaal brengt hen terug naar 697 A.D. Om te overleven doet Emilio zich voor als een god. Dit wordt echter niet zomaar voor waar aangenomen. James en Juan worden tot slaaf gemaakt en Emilio krijgt een queeste opgelegd door Zijne Heiligheid. Hij moet een mythisch wezen doden als bewijs voor zijn goddelijkheid. Waarom moesten de jongens terug in de tijd reizen? En bestaat dat mythisch wezen wel? Dat kom je te weten als je Godenbloed leest.
Het boek is gebaseerd op scripties die de auteur ooit schreef over de Moche. Een cultuur die tussen 100 en 700 na Christus aan de kust van Peru floreerde. Er zijn geen schriftelijke bronnen over die periode, enkel interpretaties uit archeologie en iconografie. Het verhaal bevat veel vrijheden van de auteur. Toch voel je in dit verhaal dat het op geschiedenis gebaseerd is.
Natascha van Limpt zet aan het begin van het boek een triggerwarning. Het verhaal bevat homofobe passages.
Godenbloed bestaat uit een voorwoord, dat onmiddellijk start met veel emoties en spanning, en 20 langere hoofstukken. De titel bij elk hoofdstuk geeft plaats en tijd weer, zo kun je goed volgen waar je je bevindt en wanneer het hoofdstuk zich afspeelt. Godenbloed wordt verteld vanuit het personaal vertelperspectief. Je lijkt echter niet als een drone boven de personages te vliegen, je loopt met hen mee, begeeft je tussen hen. Dat maakt het verhaal filmisch echt. Deze passages worden afgewisseld met sterke dialogen.
Natascha hanteert een heel verhalende, beeldende schrijfstijl. Je ruikt en proeft het bloed, je adem stokt als het spannend is, je afkeer is even groot, je gevoel voor rechtvaardigheid en mededogen wordt intens geprikkeld. De wereld wordt zo goed geschetst dat, als je het boek noodgedwongen een paar dagen moet wegleggen, je toch zo weer terug daar bent, tussen de personages.
Gedachten, vertalingen en herinneringen worden cursief weergegeven. Dit verhoogt de leeservaring.
“Zijn keel brandde, voelde net zo schor als toen. Had hij weer geschreeuwd? De beelden waren zo levensecht, de pijn nog steeds zo rauw. Hij proefde zout. Tranen. Hij moest zichzelf bij elkaar rapen en kromde zijn vingers totdat zijn nagels in zijn handpalmen sneden.”
In het begin van Godenbloed moet je goed je aandacht erbij houden. Er worden veel personages voorgesteld die allemaal onderdeel uitmaken van het verhaal. De auteur geeft hen echter zoveel diepgang dat je hen allemaal heel goed leert kennen. Het worden kennissen en later in het verhaal zouden het vrienden kunnen zijn. Alle personages komen afwisselend aan bod en ze weten je elk op hun eigen manier te raken, waardoor het verhaal vanuit verschillende perspectieven belicht wordt. Een meerwaarde in beleving! De verschillende karakters zorgen voor een levendige, aangename dynamiek.
De auteur schuwt geweld niet. Een sterke maag en stalen zenuwen zijn aanbevolen bij het lezen van dit boek. Deze recensent draaide alleszins enkele keren haar hoofd weg vooraleer ze durfde verder lezen!
“’Als je gehoopt had hiermee het eindigen van je leven te bespoedigen, dan was dat ijdele hoop.’ Zijne Heiligheid gebaarde naar twee van zijn lijfwachten en wees naar een steen iets verderop. Ze sleurden de hooglander mee en dwongen zijn hand op de rots. ‘Sterven zul je pas wanneer je je nut verloren hebt. Aan een dode heb ik niets, maar je handen heb je niet nodig om mij van dienst te kunnen zijn.’”
Godenbloed vertelt tegelijkertijd een meedogenloos en prachtig verhaal dat je vastgrijpt en niet meer loslaat. Zoals de speren van de krijgers de vijand weten te raken, zo raakt Godenbloed je in je hart.
Thema’s als identiteit, paniekaanvallen, rouw, liefde, vriendschap, familie en geschiedenis maken van dit fantasy-verhaal een sterk en meeslepend verhaal.
Wat eerst enkel een queeste was om vrienden en familie te bevrijden, is ontaard in een persoonlijke queeste waarbij jezelf tegenkomen en leren kennen onvermijdelijk is. Door de obstakels leer je dat je meer aankunt dan je denkt.
Natascha van Limpt heeft haar tijd genomen om dit verhaal te vertellen. De weg is belangrijker dan het einddoel. Over einddoel gesproken… Het einde ontlokte me een welgemeende “Aaah!”. Godenbloed heeft namelijk een open einde! Gelukkig verzekerde de auteur me dat deel 2 snel volgt. Oef! Ik kan niet wachten!
Godenbloed krijgt van mij alvast 5 welverdiende sterren!
Ellen Boutsen
Boekencast
Genre: fantasy
Uitgever: Zilverspoor
ISBN: 9789463084079
Uitvoering: e-book
Uitgave: oktober 2024
Met dank aan Zilverspoor voor dit recensie-exemplaar in ruil voor een eerlijke recensie.
Deze keer las ik haar nieuwste boek, Godenbloed. Een groot masker in vele tinten bruin siert de cover. De ogen hol, de mond dreigend. Alsof hij je uitdaagt: “Durf je het aan om mij te lezen?”
De titel in een soort gotische rode letters, de naam van de auteur in het blauw. Deze kleuren komen terug in de achtergrond. Het geheel oogt duister en tegelijkertijd mooi. Zou het verhaal ook in die sfeer zijn?
Godenbloed vertelt het verhaal van 2 vrienden, Emilio en Juan. Zij maken een reis van 3 weken doorheen Peru. Daar leren ze James kennen, een archeoloog. James heeft van een klein meisje, Sawa, de opdracht gekregen om de 2 vrienden naar een portaal te leiden. Dit portaal brengt hen terug naar 697 A.D. Om te overleven doet Emilio zich voor als een god. Dit wordt echter niet zomaar voor waar aangenomen. James en Juan worden tot slaaf gemaakt en Emilio krijgt een queeste opgelegd door Zijne Heiligheid. Hij moet een mythisch wezen doden als bewijs voor zijn goddelijkheid. Waarom moesten de jongens terug in de tijd reizen? En bestaat dat mythisch wezen wel? Dat kom je te weten als je Godenbloed leest.
Het boek is gebaseerd op scripties die de auteur ooit schreef over de Moche. Een cultuur die tussen 100 en 700 na Christus aan de kust van Peru floreerde. Er zijn geen schriftelijke bronnen over die periode, enkel interpretaties uit archeologie en iconografie. Het verhaal bevat veel vrijheden van de auteur. Toch voel je in dit verhaal dat het op geschiedenis gebaseerd is.
Natascha van Limpt zet aan het begin van het boek een triggerwarning. Het verhaal bevat homofobe passages.
Godenbloed bestaat uit een voorwoord, dat onmiddellijk start met veel emoties en spanning, en 20 langere hoofstukken. De titel bij elk hoofdstuk geeft plaats en tijd weer, zo kun je goed volgen waar je je bevindt en wanneer het hoofdstuk zich afspeelt. Godenbloed wordt verteld vanuit het personaal vertelperspectief. Je lijkt echter niet als een drone boven de personages te vliegen, je loopt met hen mee, begeeft je tussen hen. Dat maakt het verhaal filmisch echt. Deze passages worden afgewisseld met sterke dialogen.
Natascha hanteert een heel verhalende, beeldende schrijfstijl. Je ruikt en proeft het bloed, je adem stokt als het spannend is, je afkeer is even groot, je gevoel voor rechtvaardigheid en mededogen wordt intens geprikkeld. De wereld wordt zo goed geschetst dat, als je het boek noodgedwongen een paar dagen moet wegleggen, je toch zo weer terug daar bent, tussen de personages.
Gedachten, vertalingen en herinneringen worden cursief weergegeven. Dit verhoogt de leeservaring.
“Zijn keel brandde, voelde net zo schor als toen. Had hij weer geschreeuwd? De beelden waren zo levensecht, de pijn nog steeds zo rauw. Hij proefde zout. Tranen. Hij moest zichzelf bij elkaar rapen en kromde zijn vingers totdat zijn nagels in zijn handpalmen sneden.”
In het begin van Godenbloed moet je goed je aandacht erbij houden. Er worden veel personages voorgesteld die allemaal onderdeel uitmaken van het verhaal. De auteur geeft hen echter zoveel diepgang dat je hen allemaal heel goed leert kennen. Het worden kennissen en later in het verhaal zouden het vrienden kunnen zijn. Alle personages komen afwisselend aan bod en ze weten je elk op hun eigen manier te raken, waardoor het verhaal vanuit verschillende perspectieven belicht wordt. Een meerwaarde in beleving! De verschillende karakters zorgen voor een levendige, aangename dynamiek.
De auteur schuwt geweld niet. Een sterke maag en stalen zenuwen zijn aanbevolen bij het lezen van dit boek. Deze recensent draaide alleszins enkele keren haar hoofd weg vooraleer ze durfde verder lezen!
“’Als je gehoopt had hiermee het eindigen van je leven te bespoedigen, dan was dat ijdele hoop.’ Zijne Heiligheid gebaarde naar twee van zijn lijfwachten en wees naar een steen iets verderop. Ze sleurden de hooglander mee en dwongen zijn hand op de rots. ‘Sterven zul je pas wanneer je je nut verloren hebt. Aan een dode heb ik niets, maar je handen heb je niet nodig om mij van dienst te kunnen zijn.’”
Godenbloed vertelt tegelijkertijd een meedogenloos en prachtig verhaal dat je vastgrijpt en niet meer loslaat. Zoals de speren van de krijgers de vijand weten te raken, zo raakt Godenbloed je in je hart.
Thema’s als identiteit, paniekaanvallen, rouw, liefde, vriendschap, familie en geschiedenis maken van dit fantasy-verhaal een sterk en meeslepend verhaal.
Wat eerst enkel een queeste was om vrienden en familie te bevrijden, is ontaard in een persoonlijke queeste waarbij jezelf tegenkomen en leren kennen onvermijdelijk is. Door de obstakels leer je dat je meer aankunt dan je denkt.
Natascha van Limpt heeft haar tijd genomen om dit verhaal te vertellen. De weg is belangrijker dan het einddoel. Over einddoel gesproken… Het einde ontlokte me een welgemeende “Aaah!”. Godenbloed heeft namelijk een open einde! Gelukkig verzekerde de auteur me dat deel 2 snel volgt. Oef! Ik kan niet wachten!
Godenbloed krijgt van mij alvast 5 welverdiende sterren!
Ellen Boutsen
Boekencast
Genre: fantasy
Uitgever: Zilverspoor
ISBN: 9789463084079
Uitvoering: e-book
Uitgave: oktober 2024
Met dank aan Zilverspoor voor dit recensie-exemplaar in ruil voor een eerlijke recensie.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van EllenBoekencast
Gesponsord
Als Hyoyoung wordt gevraagd in een brievenwinkel in Seoul te komen werken, realiseert ze zich al snel hoe helend een brief kan zijn. Schrijf je nu in voor de Hebban Leesclub.
